Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Χωρίς ηθική.



Θα στενοχωρήσω  σήμερα πολλούς φίλους.
Και θα τους πικράνω γιατί θέλω να γράψω για το Ισραήλ και όχι για την σφαγή των Παλαιστινίων. 

Αλήθεια ποιός πιστεύετε πως θα είναι ο νικητής, άσχετα με το αποτέλεσμα, στην Παλαιστίνη; 

Δεν αναφέρομαι σε αυτό που ο καθένας από εμάς θεωρεί ηθικό, δίκαιο ή σωστό. 

Μιλάω για νικητή, ακόμα και στην περίπτωση που η Γάζα μαζί με την Δυτική Όχθη αναγνωρισθούν από τον ΟΗΕ ως ανεξάρτητα κράτη.
Μιλάω ακόμα και στην περίπτωση που το Ισραήλ καταδικασθεί ως εγκληματίας πολέμου. 

Δεν νομίζω κάποιος να διαφωνήσει ότι σε κάθε περίπτωση νικητής θα είναι το Ισραήλ. 

Κάποιοι εκεί κάτω χρησιμοποιούν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσον για να εδραιωθούν στην περιοχή.
Κάποιοι, και αναφέρομαι, στο κράτος του Ισραήλ, έκλεψαν αν θέλετε, ένα κομμάτι γης και αγωνίζονται χωρίς ηθική, αν αυτό θέλετε αλλά με νύχια και με δόντια για να στεριώσουν. 

Δυστυχώς για την ηθική, η Ιστορία θυμάται ΜΟΝΟ τους νικητές. 

Κανένας δεν θυμάται τους Σκύθες ή του Σαρμάτες, τους Τερές ή τους Βεσές.
Κανένας δεν κλαίει για τους Γελωνούς, Σαυρομάτες, Αριμασπούς, Πακτούς ή για τους Αρκτείους. 

Το Ισραήλ σκοτώνει, για κάποιους από εμάς, χωρίς αιδώ, για να κερδίσει ζωτικό χώρο. 

Και επειδή οι ηθικές αξίες στηρίζουν την θρησκεία αλλά η δύναμη τα έθνη και τα κράτη, σαν άνθρωπος δεν μπορώ παρά να καταδικάσω τις αποφάσεις που παίρνει η ηγεσία του κράτους του Ισραήλ. 

Όμως σαν υπήκοος ενός κράτους κάτω από οικονομική κατοχή, και χωρίς να ξέρω τι άλλο θα παρουσιαστεί στο μέλλον, ομολογώ ότι τους ζηλεύω. 

Αλήθεια πότε η πολιτική ηγεσία της χώρας μου χτύπησε την γροθιά στο τραπέζι όπως η ηγεσία του Ισραήλ; 

Πότε ήταν η τελευταία φορά που απαίτησε κάτι; 

Φτωχοί αλλά τίμιοι! Αυτό ήταν και είναι το ιδανικό της χώρας μου. 

Φτωχοί αλλά τίμιοι, και αλλάζουμε κάθε τρείς και λίγο κατακτητή ή προστάτη.

Πάντα αρκούμασταν στην μεγαθυμία των ισχυρών.
Ποτέ δεν ζητήσαμε, δεν απαιτήσαμε, δεν πολεμήσαμε για  τίποτε περισσότερο από ελεημοσύνη. 

Πάντα ο φτωχός συγγενής. 

Και όταν ακούω σήμερα (31/7/2014) αρκετούς να αναφέρονται χαιρέκακα στην Αργεντινή και στην χρεωκοπία της, νοιώθω πως τούτη δω η χώρα δεν της αξίζει να ζήσει. 

Απέδρασε ο αιχμάλωτος πολέμου για λίγο από το στρατόπεδο συγκέντρωσης, τον πιάσανε και οι άλλοι φυλακισμένοι χαίρονται για την ήττα του.

Κάποιος δημιουργεί με αίμα και θυσίες ένα μονοπάτι και αντί να προσέξεις τι κάνει, αντί να συμπαρασταθείς έστω και βουβά προσεύχεσαι και επιζητάς τον χαμό του.

Υπάρχουν λαοί που αναζητούν την νίκη με κάθε τρόπο, υπάρχουν κάποιοι άλλοι που αγωνίζονται ακόμα και αν τίποτε ξέρουν πως οι πιθανότητες είναι ελάχιστες.
Υπάρχουν και αυτοί που νοιώθουν πως τα κάγκελα του κλουβιού τους παρέχουν προστασία. 

Και ας μην μου μιλήσει κανένας για ηθική ή νομιμότητα.
Μην μου μιλήσει κανένας για ηθική ή για αξίες σε τούτον δω τον πλανήτη. 

Η ηθική είναι απλά μια δικαιολογία για τους αδυνάτους. 

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Η άγνοια είναι δύναμη.




Άξια θαυμασμού η Ελληνική κυβέρνηση. 

Μέχρι και στο Παρίσι αποφάσισε να μετακομίσει στην προσπάθειά της να αποτρέψει την δημιουργία κακής ψυχολογικής κατάστασης στην αγορά αλλά και στην κοινωνία. 

Άλλωστε είναι κάτι που και ο ίδιος ο κ. Σαμαράς είχε υποσχεθεί:
Θα διώξει την Τρόικα και θα σκίσει το - τα μνημόνια. 

Έτσι λοιπόν, με εντολή Του, η Τρόικα μαζί με την κυβέρνηση θα εξοριστεί στο Παρίσι.

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Φοβούνται!




Όταν λίγο μετά την ανακοίνωση του ανασχηματισμού (10/06/14) όλη η Ελλάδα είδε τον κ. Σαμαρά στα κάγκελα του Μεγάρου Μαξίμου να συζητά με δημοσιογράφους, ειλικρινά ένοιωσα να συμπονώ τον άνθρωπο. 

Ίσως και να έφταιγε η αγωνία που είδα ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του. (Τα ΜΜΕ μίλησαν για χαλαρή κουβέντα)

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Υπάκουος.




Έχουμε χωριστεί στα δύο.
Σαν πλανήτης και σαν άνθρωποι. 

Μας χωρίζει το μίσος, η στολή, η θρησκεία, τα πολιτικά πιστεύω.
Δίνουμε το δικαίωμα στις ύαινες να βασιλεύουν.

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Le roi est mort, vive le roi.




Με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μας εκατομμύρια Ευρωπαίοι παρακολουθήσαμε την επικύρωση της υποψηφιότητας, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, του Jean-Claude Juncker για την θέση του προέδρου της ΕυρωπαϊκήςΕπιτροπής.
Δεν έχει καμιά σημασία που ο κ. Juncker ήταν ο μοναδικός υποψήφιος. 

Άλλωστε κανένας δεν θα τολμούσε να κατηγορήσει θεσμούς της ΕΕ πως δουλεύουν αντιγράφοντας αυτούς της Β. Κορέας.

Μην ξεχνάμε πως η ψηφοφορία ήταν μυστική, στην Β. Κορέα δεν είναι. 

Ο κ. Juncker λοιπόν έτρεξε μόνος και τερμάτισε πρώτος.

Όσο για τους Ευρωβουλευτές ακολουθούν τον δρόμο που χάραξαν τα Εθνικά Κοινοβούλια.
Στρατιωτάκια! Επικυρώνουν εντολές ανωτέρων. 

Αν και δεν θα αποφύγω τον πειρασμό να πω, πως ο κ. Juncker μου θύμισε λίγο τον κ. Βενιζέλο. Ειδικά στο διάστημα ανάμεσα στις €εκλογές και στον διορισμό του. Όταν φάνηκε για λίγο, ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν τον ήθελαν και τόσο σαν συμπαίκτη τους.
Τέλος καλό, όλα καλά. 

Τώρα η αγωνία μεταφέρεται στην εκλογή, συγνώμη, στον διορισμό των Επιτρόπων.
 Τόσα χρόνια πολίτης της ΕΕ ακόμα δεν έχω καταλάβει τι δουλειά κάνει ένας Επίτροπος. 

Πίστευα ότι όλες τις αποφάσεις τις παίρνει η Angela Dorothea (Kasner) Merkel, και ο Wolfgang Schäuble. Υπάρχουν όμως και οι Επίτροποι.
Επίτροπος Αλιείας ήταν η κ. Δαμανάκη. Τώρα μάλλον θα στείλουμε (εξορία) την Ντόρα. 

Όλα με Δημοκρατικές διαδικασίες. 

Για κάποιον λόγο τα γεράκια της ΕΕ αποφεύγουν αυτό που λέμε εκλογές. Τουλάχιστον όταν δεν μπορούν να ελέγξουν το αποτέλεσμα

Φάνηκε πολύ καθαρά όταν διορίστηκε Πρωθυπουργός στην Ιταλία ο κ. Mario Monti και στην Ελλάδα ο κ Παπαδήμος. 

Έχοντας βιώσει το φιάσκο του €συντάγματος όταν απερρίφθη από Γαλλία και Ολλανδία μετά από δημοψήφισμα, τα γεράκια άρχισαν να επιλέγουν φιέστες, δεξιώσεις ή και κλειστές πόρτες για να αναγγέλλουν τις αποφάσεις τους.  

Κάπως έτσι γιορτάσαμε και την εκλογή του Jean-Claude Juncker.

 Ο Βασιλιάς απέθανε! Ζήτω ο Βασιλιάς!

Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

Ο καλός μπάτσος και ο κακός μπάτσος.



Είναι μια παράσταση σε  εξέλιξη πέντε και κάτι χρόνια. 

Κακός μπάτσος η τριμερής επιτροπή (έτσι θα λένε από δω και πέρα την Τρόικα).
Καλός μπάτσος η κυβέρνηση και ακόμα καλύτερος η αντιπολίτευση.

Τρίτη 8 Ιουλίου 2014

Μετά το χειρουργείο.


Δεν είναι λίγες οι φορές που η σημερινή πραγματικότητα μου θυμίζει την προ-GAP εποχή. 

" Η οικονομία της χώρας είναι ακμάζουσα", "Κόμβος το EL. Venizelos" "20.000.000 τουρίστες" " Η σταθερότητα κυβέρνησης και Τραπεζών θεμέλιο για την ανάπτυξη," "Η Τριμερής Επιτροπή θα επισκεφτεί την χώρα" "Έρχονται μειώσεις στην φορολογία".

Φίλοι...