Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο.




Για τους παλιότερους ο Δεκέμβριος του 2014 θυμίζει έντονα Σεπτέμβριο του 1981. 

Ίδια λύσσα στο πολιτικό κατεστημένο, για να μην μείνουν ορφανές οι καρέκλες τους, ίδιες υποσχέσεις από τους «νεοφερμένους». 

Ποιος δεν θυμάται τον Αντρέα να φωνάζει «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», «Αμερικάνοι φονιάδες των Λαών». 

Και η τότε Άρχουσα Τάξη ούρλιαζε για Δευτέρα Παρουσία, για αμόρφωτα στελέχη, για δυσφορία των ΗΠΑ. 

ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και ο Αντρέας στο ίδιο τραπέζι με την Σιδηρά Κυρία. 

Φυσικά τίποτε δεν έγινε. 

Η Ελλάδα παρέμεινε στο ΝΑΤΟ, ζήτησε μάλιστα πάλι να ξαναγίνει μέλος στο στρατιωτικού σκέλος, (είχαμε φύγει με απόφαση του γηραιού Καραμανλή ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την εισβολή στην Κύπρο) παρέμεινε μέλος της ΕΟΚ με δόλωμα τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα. 

Δεν ήλθε η Δευτέρα Παρουσία το 1981. 

Μόνο κάποιες, λίγες ή και περισσότερες οικογένειες άρχισαν να ελέγχουν την «συντροφική κουτάλα». 

Το ίδιο πιστεύω πως θα συμβεί και σήμερα.
Είναι πολλά τα λεφτά πατριώτη. 

Το σύστημα με κρίση ή και χωρίς κρίση, με δραχμή ή euro, με Ευρώπη ή χωρίς, είναι φτιαγμένο έχοντας ως πρώτη προτεραιότητα τις ανάγκες των λίγων. 

Έχει πολλούς σκελετούς κρυμμένους στις ντουλάπες του.
Δεν βλέπω, δεν φαίνεται κάποιος ικανός να φέρει στο φως όλους αυτούς τους σκελετούς. 

Για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι ότι μεταφέραμε τον αχό από τις ραδιουργίες των Βυζαντινών παλατιών στις τηλεοπτικές οθόνες του σήμερα. 

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Η πρώτη πενταετία.





Σε λίγους μήνες η χώρα θα κλείσει την πρώτη της πενταετία ως οικονομικά υπόδουλη.

Μια πενταετία που το βασικότερο χαρακτηριστικό της ήταν η κυβερνητική σταθερότητα αλλά και η αποστροφή  σε κάθε σκέψη εκλογών ή δημοψηφίσματος. 

Η Άρχουσα Τάξη πήρε τα ηνία της χώρας για να οργιάσει πάνω στην ψυχή και στο μυαλό των Ελλήνων πολιτών. 

Η φράση πολύ μαστίγιο και λίγο καρότο βρίσκει τον ακριβή ορισμό της στην Ελλάδα του Παπούλια, του GAP, του Παπαδήμου, του Καρατζαφέρη, και των Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη. 

Για μια πενταετία η χώρα σώζεται, βγαίνει από το μνημόνιο, αποκτά ξανά την ανεξαρτησία της, ξαναβγαίνει στις αγορές. 

Για μια πενταετία ο νομικός, πολιτικός και πολιτειακός χάρτης της χώρας αλλάζει για να συμμορφωθεί με το δίκαιο των οικονομικών δολοφόνων.
Η Άρχουσα Τάξη της χώρας κάλεσε, συνήθισε, αγοράστηκε από το τέρας.
 Άρχισε να του μοιάζει, και σήμερα έγινε ένα μαζί του. 

Ο απόπατος της Ελληνικής κοινωνίας ήλθε σε θέσεις εξουσίας

Οι υμνητές του δικαίου της υποταγής αλωνίζουν και ρημάζουν την ζωή μας. 

Η χώρα και οι κάτοικοί της ανάξιοι για οτιδήποτε περισσότερο της ελεημοσύνης. 

Στην χώρα που η ελευθερία και η αξιοπρέπεια υμνήθηκαν όσο τίποτε άλλο, βασιλεύει ο ραγιαδισμός και η δειλία. 

Μέσα σε αυτήν λοιπόν την πρώτη πενταετία οι πολίτες τούτης της χώρας διδάχθηκαν την ματαιότητα κάθε αντίστασης. 

Αποδέχθηκαν πως η γνώμη και η ζωή τους είναι άνευ σημασίας. 

Τα δικαιώματα της προ-μνημονίου εποχής δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια πλάνη. 

Το δικαίωμα στον συνδικαλισμό, στην απεργία, στην μόρφωση, στην υγεία, στην ζωή απλά απομακρύνουν την χώρα από την λεωφόρο της ανάπτυξης. 

Ακόμα και το δικαίωμα στην ψήφο θεωρείται, από ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ως μια μη απαραίτητη πολυτέλεια.   

Και όλα αυτά λίγους μόνο μήνες πριν κλείσει η πρώτη πενταετία. 

Και όλα αυτά στην χώρα με την κυβερνητική σταθερότητα, την ala carte δικαιοσύνη και την δημοκρατία των γενοσήμων. 

Η πρώτη πενταετία…..

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

Αποδοχή της παρακολούθησης..




Ο ΠτΔ εγκατέλειψε την αφωνία του. 

Η Βουλή έδειξε θεσμική ευθύνη και κοινωνική ευαισθησία.

Η Αριστερά μιλάει για νίκη

Ο Νίκος Ρωμανός σταμάτησε την απεργία πείνας.

Για μια ακόμα φορά το μόνο θύμα θα είναι η ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπεια. 

Εκτός φυσικά του ότι άλλος ένας άλλος κλάδος του δημοσίου, αυτός των σωφρονιστικών καταστημάτων θα περάσει σε χέρια ιδιωτικών εταιρειών security.
 
Ο αγώνας για αξιοπρέπεια ενός νεαρού πολίτη είχε ως κατάληξη να συνδεθεί το όνομά του με την αποδοχή από μέρους της κοινωνίας της ηλεκτρονικής παρακολούθησης «βραχιολάκι». 

Και δεν τον προστάτεψε κανένας. 

Ο Νίκος Ρωμανός έπρεπε να σταματήσει την απεργία πείνας όταν και αν, πληροφορήθηκε την απόφαση της Βουλής να του φορέσει το βραχιολάκι της αναξιοπρέπειας. 

Δεν βρέθηκε κανένας να του μιλήσει να τον προστατέψει. 

Η Εξουσία πέτυχε κάτι που προσπαθούσε χρόνια να περάσει στην ελληνική κοινωνία. 

Μετά τα σκυλιά και τα γατιά ήρθε η στιγμή να εφαρμοστεί και σε ανθρώπους-κρατούμενους, η ηλεκτρονική παρακολούθηση. 

Ο αγώνας του Νίκου Ρωμανού χειραγωγήθηκε και προδόθηκε.
Ο ρόλος της κοινοβουλευτικής Αριστεράς ήταν και συνεχίζει να είναι προβοκατόρικος. 

Αποτελεί μέρος της Εξουσίας, την άλλη φοβερή όψη του ίδιου νομίσματος. 

Φίλοι...