Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Φιλότιμο.



Δεν έχει περάσει και πολύς χρόνος από την μέρα του ναυαγίου στην Ν. Κορέα.
Η θλίψη και ο θρήνος των οικογενειών έφτασε μέχρι και στην Ελλάδα.
Αν και οι γνώσεις μου πάνω στην Κορεάτική γλώσσα είναι μηδαμινές, είμαι σίγουρος ότι η λέξη "φιλότιμο" στα Κορεάτικα δεν μεταφράζεται, δεν υπάρχει. 

Εκεί λοιπόν, που δεν ξέρουν τι θα πει φιλότιμο, ο καθηγητής-συνοδός των παιδιών αυτοκτόνησε και ο Πρωθυπουργός παραιτήθηκε. 

Σε μια παρόμοια περίπτωση, στην χώρα που γέννησε το φιλότιμο, με λιγότερα, ευτυχώς θύματα, ο Δήμαρχος Ελληνικού είναι απασχολημένος στο να συμπαρίσταται στην οικογένεια, κανένας Υπουργός δεν νοιώθει υπεύθυνος για την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας, και ο Πρωθυπουργός ασχολείται με το πρωτογενές πλεόνασμα και την προστασία της χώρα από το λόμπι της δραχμής. 

Και σε τελική ανάλυση ποιός είναι ο13χρονος που σκοτώθηκε στο Λούνα-Παρκ;

Είχε πολιτικούς φίλους; Ανήκε σε κάποια πολιτική παράταξη; Είχε έντονη πολιτική δραστηριότητα; Ήθελε μόνο να παίξει. 

Γιατί κάποιος να κλάψει για αυτόν; Γιατί κάποιος να διαδηλώσει;

Από την άλλη μεριά πάλι, φυσικά και κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει από τον κ. Σαμαρά, τον κ. Μητσοτάκη ή τον κ. Άδωνη να παραιτηθούν ή να αυτοκτονήσουν.

Άλλωστε οι Έλληνες πολίτες έχουν πληροφορηθεί πως η αυτοκτονία δείχνει αδύναμο χαρακτήρα. 

Άλλωστε η μοίρα τους προόρισε να υπηρετήσουν υψηλούς στόχους και ιδανικά.

Όμως μια συγνώμη στην μαυροφορεμένη οικογένεια του 13χρονου;

Μια συγνώμη για όσους πέθαναν τον χειμώνα που μας πέρασε, τον περσινό και τον προπέρσινο, λόγω έλλειψης πετρελαίου;

Μια συγνώμη για τα πειραματόζωα που πεθαίνουν καθημερινά στα νοσοκομεία για να αποδειχθεί πόσο σοφή ήταν η επιλογή των γενοσίμων φαρμάκων, το κλείσιμο των νοσοκομείων, η διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και του ΕΣΥ; 

Μια συγνώμη για όσους τους τσακίζει η μίζερη καθημερινότητα και δεν τολμούν να κοιτάξουν τα παιδιά τους στα μάτια;

Μια συγνώμη;
Έστω από έναν βουλευτή, ας είναι και της Αντιπολίτευσης.
Μια παραίτηση; 

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Τους αρκεί να τους πιστέψουμε ως σωτήρες.

Τους αρκεί που έχουν σπείρει τον φόβο και την διχόνοια στην καρδιά μας.
Τους αρκεί που γίναμε τόσο πρόβατα που δεν κάνουμε χωρίς τσοπάνο και μάλιστα αυστηρό τσοπάνο.   

Αυτοί λοιπόν είναι οι σωτήρες μας.
Αυτό είναι το ήθος, το φιλότιμό τους. 

Σε αυτούς εμπιστευτήκαμε, και είμαι σίγουρος θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, τις ζωές μας και το μέλλον των παιδιών μας. 

Αυτούς καλούμαστε να νομιμοποιήσουμε με την ψήφο μας σε λίγες μέρες. 

Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Δημοσιεύθηκαν σε ΦΕΚ οι αντικειμενικές αξίες στην Ζάκυνθο.




* Με πληροφορίες από την Ημέρα τση Ζάκυνθος και imerazante.  

Ακόμα μια επιτυχία των τοπικών αρχόντων του νησιού.
Πέτυχαν να εξισώσουν την τουριστική περιοχή του Λαγανά με τα κατσάβραχα του ορεινού Δ.Δ Ελατίων. 

Ένα σπίτι με τα ίδια τετραγωνικά στην πόλη της Ζακύνθου θα πληρώσει λιγότερο φόρο από ένα χωριατόσπιτο στις Ορθωνιές.

Η παραλία του Τσιλιβή, των Αλυκών, του Αλυκανά, έχουν μικρότερη αντικειμενική (φορολογική) αξία από τα σπίτια στην Αναφωνήτρια ή την Αγία Θέκλα. 

Τελικά το χρήμα και οι αξίες δεν βρίσκονται στον κάμπο και στα τουριστικά θέρετρα της Ζακύνθου αλλά στα βουνά.
Τα Βουνισέλια έχουν τα λεφτά κ. Ακτύπη;

Υ.Γ.
Ο ιστότοπος της προαναφερόμενης εφημερίδας απέσυρε, (ελπίζω λάθος των τεχνικών) το συγκεκριμένο link, με τις αντικειμενικές αξίες.
Ελπίζω, μετά τις εκλογές, να το επαναφέρει.   

©  HeadWaiter  

Κυριακή 20 Απριλίου 2014

Gabriel Garcia Marquez






"Πριν φτάσει στην τελευταία αράδα ωστόσο, είχε κιόλας καταλάβει ότι δεν θα έβγαινε ποτέ απ' αυτό το δωμάτιο, γιατί η πόλη των καθρεφτών, (των αντικατοπτρισμών) ήταν προορισμένη να σαρωθεί από τον άνεμο και να εξοριστεί από την μνήμη των ανθρώπων, ακριβώς τη στιγμή που ο Αουρελιάνο Μπαμπιλόνια θα τελείωνε την αποκρυπτογράφηση των περγαμηνών, κι ότι όλα όσα ήταν γραμμένα σ' αυτές ήταν ανεπανάληπτα, 
γιατί ράτσες καταδικασμένες σ' εκατό χρόνια μοναξιάς δεν είχαν δεύτερη ευκαιρία πάνω στη γη."

 (Εκατό χρόνια μοναξιάς)
  Gabriel García Márquez   (6/3/1927-17/4/2014)

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

3,99 το κιλό το αρνί.



Περίμενα περισσότερες αντιδράσεις για το post "Νέα Ελλάδα", και όχι  μόνο μέσω τηλεφώνου.
Αρκετοί-ες απλά το αγνόησαν.

Αλήθεια μήπως συνηθίσαμε την δική τους  λογική;
Μήπως λέγε, λέγε όλο κάτι μένει;

Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

Λύκοι με ένδυμα προβάτου.




Γροθιά στο στομάχι.
Σαν να έφαγα μια γροθιά στο στομάχι.

Έτσι ένοιωσα διαβάζοντας τις λίστες υποψηφίων για το Ευρωκοινοβούλιο των συστημικών κομμάτων. 

Πολλά γνωστά πρόσωπα είτε από το net ή ακόμα και από την τηλεόραση.

Ώστε για αυτό όλη η φασαρία; Για μια θέση με οδηγό στο Ευρωκοινοβούλιο, ένα γραφείο και κάμποσα τζάμπα αεροπορικά εισιτήρια;

Όλη η οργή η επιθυμία για  δικαιοσύνη για δημοκρατία έγιναν καπνός στην προοπτική μιας άνετης  καρέκλας; 

Εκεί που φτύναμε τώρα γλύφουμε; 

Και θα έλθεις στην πόρτα μου φορτωμένος με τις αντιμνημονιακές περγαμηνές, τους αγώνες σου και θα μου ζητήσεις να σε ψηφίσω; 

Γιατί; Για αυτό που ήσουνα ή για αυτό που θέλεις να γίνεις;

Ένα γρανάζι στην κατ' όνομα δημοκρατία των Βρυξελλών; Ένας ακόμα χειροκροτητής της Μεγάλης Γερμανίας; 

Αλήθεια τι να περιμένω από σένα εκεί στας Ευρώπας που θα πάς; 


Να δημιουργήσεις την Ευρώπη της δικαιοσύνης, της Δημοκρατίας;
Να με κάνεις να πιστέψω και πάλι στην Ευρώπη των Λαών;

Ή να λασκάρεις κάποιο από τα καρφιά που με κρατούν στον σταυρό μου; 

Και μην μου πεις ότι πάς εκεί για να αλώσεις το κάστρο από μέσα. 

Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ  μέχρι που έγινε Γραμματέας του ΚΚ της πρώην ΕΣΣΔ, ήταν ο ποιό άτεγκτος φρουρός του συστήματος. 

Αν ψάξεις βαθιά μέσα σου ίσως και να το καταλάβεις. 

Δεν έχει, πραγματικά δεν έχει καμιά σημασία το κόμμα, το χρώμα ή η ιδέα υπό την σκέπη του οποίου-ας θα κατέβεις στις εκλογές. 

Όλα υπηρετούν τον ίδιο σκοπό.

Και ο σκοπός αυτός σίγουρα δεν είναι η Δημοκρατία, η δικαιοσύνη και η αξιοπρέπεια της χώρας σου. 

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

Νέα Ελλάδα.




Υποθέτουμε ότι είμαι ο κυρ-Μήτσος.
Ζω στην Αθήνα με την γυναίκα μου και τα δύο-τρία παιδιά μου. 

Για τις ανάγκες του σεναρίου έχω και ένα ας πούμε ψιλικατζίδικο, μια ΕΒΓΑ για τους παλιότερους.
Εκεί δουλεύουμε καθημερινά εγώ και η γυναίκα μου, και κάποιες ώρες κάποιο από τα παιδιά μας. 

Με το ψιλικατζίδικο θα ζήσω την οικογένειά μου και θα σπουδάσω τα παιδιά μου.
Όπως ίσως θα καταλάβατε, δεν είναι λίγα αυτά που περιμένω από το εν λόγω κατάστημα. 

Για τις ανάγκες του σεναρίου θα πρέπει να δεχθούμε ότι το ελ λόγω κατάστημα θα πρέπει αφού πληρωθούν όλες οι υποχρεώσεις να έχω κέρδος τουλάχιστον 3-5000€ μηνιαίως, ώστε να ζήσει η οικογένειά μου με αξιοπρέπεια. 

Δεν μπορώ να ισχυρισθώ πως είμαι ανταγωνιστικός. 

Μικρό κατάστημα, μικρές παραγγελίες και είναι αρκετά εύκολο για τον προμηθευτή να με χρεώσει με τιμές αρκετά υψηλότερες, έτσι χάνω συνεχώς πελάτες από τα super markets και τα άλλα πολυκαταστήματα. 

Με την σειρά μου πάλι και επειδή ένα μεγάλο ποσοστό των πελατών είναι γνωστοί, γειτονιά βλέπετε, ψωνίζουν μάλιστα αρκετές φορές πράγματα ευτελούς αξίας δεν χτυπάει στην ταμειακή-φορολογική μηχανή όλες τις πωλήσεις.

Μεγάλη οικογένεια βλέπεις, πολλά έξοδα και στο τέλος του μήνα θα πρέπει να αγοράσω και το ποδήλατο που έχω υποσχεθεί στην Αννούλα. 

Εγώ πάλι, είμαι ο κύριος "Ψάχνω Για Ευκαιρίες".

Βλέπω ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένας κλάδος (εμπορίου) ο οποίος δεν είναι ανταγωνιστικός όσο θα έπρεπε. 
Ιδρύω μια εταιρεία και αρχίζω να ψάχνω στην αγορά για κεφάλαια. 

Με όσα μάζεψα αγοράζω στην αρχή λίγα ψιλικατζίδικα (μπορεί και άλλου είδους μικρομάγαζα) και αρχίζω να επεκτείνομαι.  

Τώρα πια είμαι μεγάλος παίχτης στην αγορά.
Οι προμηθευτές πίνουν νερό στο όνομά μου.
Αγοράζω φθηνότερα και έτσι μπορώ και πουλάω φθηνότερα. 

Δεν είναι μόνο αυτό. Πίσω από την ταμειακή δεν υπάρχει πια ο κυρ-Μήτσος με το τσιγάρο στο στόμα,  το σορτσάκι και το νύχι των 20 βδομάδων να εξέχει της σαγιονάρας. 

Πίσω από την ταμειακή είναι μια δροσερή κοπέλα, που θα κάνει το παν για να σας εξυπηρετήσει. Άλλωστε τα χρήματα που θα βγάλει μαζί με αυτά της οικογενείας της θα την βοηθήσουν να σπουδάσει. 

Και φυσικά τίποτε δεν μπορεί να φύγει χωρίς απόδειξη.
Γιατί σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα κλέβει το κράτος αλλά και εμένα τον ίδιο και την επένδυσή μου. 

Και μην φοβάσθε. Δεν έχω λόγο να αυξήσω τις τιμές.
Πάντα θα είμαι αρκετά φθηνός.
Σε αντίθεση με τον κυρ-Μήτσο εμένα μου φθάνουν, ας πούμε, 500€ το μήνα κέρδος από το κάθε σημείο πώλησης. 

5.000 σημεία πώλησης, επί 500€ κέρδος τον μήνα, κάνουν περίπου 2,5 εκατομμύρια € τον μήνα κέρδος. 

Κάτι που φυσικά θα κάνει τους μετόχους, φυσικά η εταιρεία είναι πολυμετοχική, πραγματικά ευχαριστημένους που επένδυσαν στην ιδέα του "Ψάχνω Για Ευκαιρίες"  και στην "Νέα Ελλάδα".  

Πληρώνω μέχρι δεκάρα τους φόρους, παρέχω καλύτερη εξυπηρέτηση, φθηνότερα προϊόντα, δημιουργώ θέσεις εργασίας, κάνω πολλούς μικρομέτοχους ευτυχισμένους. 

Γιατί να μην επιλέξετε εμένα; 

Φίλοι...