Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

Κλόουν



Ξαναβγήκε στα κανάλια στέλεχος, μιας ακόμα Ελληνικής Κυβέρνησης, να δηλώσει πως θα πατάξει την φοροδιαφυγή. 

Τούτη δω η χώρα είναι καταραμένη.
Εκλέγει για άρχοντές ή «σωτήρες» ή κλόουν. 

Για το καλοκαίρι του 2015 εξέλεξε κλόουν. Κλόουν που πιστεύουν ότι είναι πολιτικοί.

Δεν είναι καν άξια για κριτική η κωλοτούμπα της 20ης Φεβρουαρίου.

Βγήκε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και είπε πως τον εξαπάτησαν.
Σίγουρα δεν πρέπει να γνώριζε  την διαφορά ανάμεσα στο κατηχητικό και στο Eurogroup

Συνέχισε όμως ακάθεκτος. 

Δημοψήφισμα:
Ήταν η στιγμή που στο τσίρκο ανάβουν τα φώτα και όλος  ο θίασος βγαίνει στην σκηνή. 

Θολώνει η ματιά σου από τα φούμαρα, και ο θίασος προκαλεί το κοινό για ακόμα περισσότερο γέλιο. 

Και ένα ΟΧΙ που πριν καν ο αλέκτωρ λαλήσει μετατράπηκε στο ΝΑΙ της υποταγής. 

Σε ανύποπτο χρόνο η αθάνατη Μαλβίνα είχε χαρακτηρίσει τον ΣΥΡΙΖΑ σαν ένα τσούρμο ιδρωμένους κώλους που ψάχνουν απεγνωσμένα καρέκλα. 

Η μετά θάνατον δικαίωση της κυρίας που για χρόνια ήταν η λαβωμένη συνείδηση των Ελλήνων ήλθε τούτο το καλοκαίρι. 

Η συμμορία των προθύμων, μετρήθηκε στην Βουλή και βρέθηκαν 229. 

Θα μπορούσαν άνετα να είναι περισσότεροι, αλλά για την ώρα 229 ήταν αρκετοί.
Κάποιος- κάποιοι θα έπρεπε να παίξουν και τον ρόλο του κακού. 

Ένα καλό τσίρκο θα πρέπει να έχει και ποικιλία. 

Και βγήκε ο άλλος και είπε πως θα πατάξει την φοροδιαφυγή και την διαφθορά.
Μόνο στρατό λέει δεν θα κατεβάσει για να πετύχει τον σκοπό του.  

Φοροδιαφυγή και διαφθορά σε μια χώρα, και αναφέρομαι αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα, σε μια χώρα που η μέγιστη παροχή σε έναν πολίτη της είναι ένα διαβατήριο. 

Σε μια χώρα που χρεώνει στο κουλούρι 23% ΦΠΑ, για να μπορεί να «στηρίζει» τις Τράπεζες με δισεκατομμύρια. 

220 μέχρι σήμερα και συμφωνήσαμε για άλλα 25 και ότι ακόμα βγάλει η Τετάρτη (22/7/15). 

250 δισεκατομμύρια € στις συστημικές Τράπεζες. Χρήματα που έκαναν την Ελλάδα παρία και ζητιάνο της οικουμένης.  
 
250 δις € και δεν μπορούν να κάνουν το αυτονόητο.
Όχι κανένας δεν ζήτησε να χρηματοδοτήσουν την οικονομία, αλλά τουλάχιστον ας ήταν ικανές σαν εταιρείες, το ποσόν που παραλαμβάνουν από τα Ασφαλιστικά Ταμεία να το παραδίδουν στον συνταξιούχο. 

250 δις € και ο συνταξιούχος, ο εργαζόμενος στην ουρά κάτω από το λιοπύρι για ένα πενηντάρι. 

Αλήθεια το διοικητικό συμβούλιο αυτών των Τραπεζών παίρνει στο ακέραιο την αποζημίωσή του, τον μισθό του; 

Και αν η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ θέλει να πατάξει την φοροδιαφυγή γιατί δεν στέλνει το ΣΔΟΕ στις συστημικές Τράπεζες; 

Υπάρχει κάποιος να εξηγήσει που ακριβώς πήγαν 250 δις € και ποιος ευθυνόταν και ευθύνεται για την σωστή διαχείρισή τους;

Τελικά θα έπρεπε να δείξω περισσότερο σεβασμό στους πραγματικούς κλόουν.
Αυτοί σέβονται το εισιτήριο που πληρώνει ο θεατής.   

 
  © HeadWaiter.

Σάββατο 18 Ιουλίου 2015

Απέναντι.




Πέντε μήνες η χώρα κυκλοφορούσε με άσφαιρα. 

Πέντε μήνες μετά αποδείχθηκε ότι η διαπραγμάτευση γινόταν με τον Ελληνικό λαό και όχι με τους εταίρους. 

Πέντε μήνες δεν υπήρξε ούτε για μια στιγμή όπλο στο τραπέζι. 

Κανείς δεν τόλμησε ούτε καν να ετοιμάσει ένα Plan B έστω και για εκφοβισμό.
  
Τα χαρτιά ήταν και πάλι σημαδεμένα. 

Μόνη δικαιολογία: Ηττηθήκαμε μας εξαπάτησαν. 

Μόνη δικαιολογία: Είμαστε η «πρώτη φορά Αριστερά» και δεν πρέπει δεν μπορείτε να αμφισβητήσετε το ήθος ή την τιμιότητά μας, 

Και  το μέχρι προ λίγων ημερών άσφαιρο όπλο, οπλίστηκε και στράφηκε εναντίον του λαού.

Θυμάμαι τους ζητιάνους στην εποχή της δραχμής.
Βλέποντάς τους, ακόμα και ρακένδυτους δεν ένοιωθες ούτε για μια στιγμή πως κινδύνευε η ζωή τους. 

Δεν ένοιωθες, αυτό που βλέπεις που καταλαβαίνεις σήμερα: Πως είναι ετοιμοθάνατοι.
Γιατί ο άστεγος στην πλατεία Τερψιθέας σήμερα με συγκλόνισε.  

Πρησμένα, κτυπημένα, με ανοιχτές ή με πληγές που δεν κλείνουν, πόδια.
Δεν άντεξα να το παρατηρήσω περισσότερο, αλλά ένοιωσα πως η ζωή είναι ένα ασήκωτο βάρος στους ώμους του.
Περπατούσε και σου έδινε την εντύπωση πως σερνόταν. 

Αυτοί λοιπόν είναι οι ζητιάνοι της Νέας Εποχής.

Έτσι η κοινωνία μας, το κράτος πρόνοιας φέρεται σε όσους δεν μπόρεσαν να αλλάξουν. 

Στα πιο αδύναμα μέλη της,
Συνήθισες το Τέρας Αλέξη και αρχίζεις να του μοιάζεις.  


© HeadWaiter

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015

Λύσσα κακιά.




Ο Λαφαζάνης καβάλα σε άσπρο άλογο να κατευθύνεται στην πύλη του Εθνικού Νομισματοκοπείου.
Ο Λαφαζάνης με το ΑΚ-47 στο χέρι να πυροβολεί την πόρτα του Νομισματοκοπείου. 

Ξεσάλωσαν τα ΜΜΕ και πετούν λάσπη επί δικαίων και αδίκων.
Λύσσαξαν. 

Λαφαζάνης, Βαρουφάκης, Βαλαβάνη, Κωνσταντοπούλου, ένοιωσαν τα δόντια τους τις τελευταίες μέρες. 

Ένα χωρίς έλεος κυνήγι μαγισσών. 

Ένα πραγματικό pogrom για όσους και όσες τολμούν να υψώσουν διαφορετική γνώμη. 

Και όμως ο λαός τούτης δω της χώρας έστω και σε τόσο αντίξοες συνθήκες συνεχίζει να αντιστέκεται. 

Και αντιστέκεται από το πρώτο βράδυ που αποφάσισαν να τον σώσουν. 

Κανείς μας δεν μπορεί να ξεχάσει την αμηχανία της Άρχουσας Τάξης από την παρουσία τους στην πλατεία Συντάγματος. 
Χρειάστηκε η συμβολή του ΚΚΕ για να αδειάσει η πλατεία από όσους το σύστημα θεωρούσε μη πολιτικά ελεγχόμενους. 

Επόμενο βήμα ο «αντιμνημονιακός» Σαμαράς και η στροφή 180ο την επομένη της εκλογής του. 

Και μάθαμε να ζούμε με επιστρατεύσεις εργαζομένων, δωροδοκίες, εκβιασμούς και συκοφαντίες συνδικαλιστών και με Προεδρικά Διατάγματα που μετέτρεπαν τους εργαζόμενους σε σκλάβους.
Μάθαμε να ζούμε με τους «γνωστούς-άγνωστους» που μετέτρεπαν σε χάος κάθε ειρηνική διαδήλωση και με την απαξίωση οποιουδήποτε τολμούσε να απαιτήσει μια ζωή με αξιοπρέπεια. 

Και δυόμιση χρόνια μετά ένα κόμμα που το είχαμε συνηθίσει να ακροβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας βρέθηκε στην Εξουσία. 

Για μια ακόμα φορά ο λαός είχε ψηφίσει ΟΧΙ, τιμωρώντας ταυτόχρονα την υπεροψία και την ύβρη των μέχρι χθες σωτήρων της χώρας. 

Δεν ήταν αρκετό όμως ούτε αυτό.
Μετά από μόλις πέντε μήνες με κλειστές Τράπεζες, κλειστές επιχειρήσεις με άδεια πορτοφόλια και με θεούς και δαίμονες να τον απειλούν, ο κόσμος ξαναψήφισε ΟΧΙ. 

Έχει πολεμηθεί, προδοθεί και συκοφαντηθεί πολύ, τούτος εδώ ο λαός τα τελευταία χρόνια.  

Αντιστέκεται στις λυσσασμένες επιθέσεις και θα συνεχίσει να αντιστέκεται. 

«Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του», είχε γράψει ο Ρίτσος, και τα λόγια του έχουν γίνει Ευαγγέλιο. 


Φίλοι...