Πέμπτη 28 Μαΐου 2015

"Should the United Kingdom remain a member of the European Union?"





Λίγες μόνο βδομάδες πριν, ο Νο1 κλόουν της Ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής Jean Claude Juncker είχε αμφισβητήσει το δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών, μέσα από εκλογές, να αποφασίζουν για το μέλλον των παιδιών τους, αλλά και της χώρας τους. 

«Δεν θα ανατρέψουμε τα πάντα  επειδή είχαμε ένα εκλογικό αποτέλεσμα» είχε αναφέρει ο εν λόγω κλόουν,  στις 3/2/2015 και μάλιστα μέσα στο €κοινοβούλιο. 

Η Νέμεσις τελικά δεν ήλθε από την Ελλάδα.
Η χώρα μας για μια ακόμα φορά ανέχθηκε προσβολές και ειρωνείες.  

Η Νέμεσις ήλθε από το Ηνωμένο Βασίλειο και μάλιστα από τα πιο συντηρητικά χείλη της Ευρώπης:

Το δημοψήφισμα για έξοδο του Η.Β. από την ΕΕ ήταν ένα από τα σημεία κλειδιά του λόγου της Βασίλισσας προς την Βουλή των Κοινοτήτων.   
Και μάλιστα χωρίς να ζητήσει την γνώμη του Jean Claude Junker.

Είναι δικαίωμα των πολιτών του ΗΒ να αποφασίσουν για παραμονή ή όχι στην ΕΕ. 

Το ΗΒ αδιαφορώντας για τις Κασσάνδρες, έρχεται στην βάση, στον πολίτη με ένα πολύ καθαρό ερώτημα «Θα πρέπει το ΗΒ να συνεχίσει να είναι μέλος της ΕΕ;»
 
Στην Ελλάδα μέχρι να αποφασίσουμε αν θα κάνουμε για την λιτότητα, το euro, το μνημόνιο, τον ΦΠΑ, για τον Τσίπρα ή τον Άδωνη ή και ακόμα αν είναι σωστό να αποφασίσουν οι πολίτες, αν είναι σωστό να γίνει δημοψήφισμα και αν συμφωνεί με αυτό ο Erdoğan, ο Juncker, ή ο Ποτάμης, θα μείνουμε ως συνήθως στα λόγια και στις ευχές. 

Το Δημοψήφισμα έπρεπε να είχε αναγγελθεί και νομοθετηθεί από την Κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου την άλλη κιόλας μέρα της ορκωμοσίας της. 

Αντί αυτού η νέα συγκυβέρνηση ξεκίνησε βαπτίζοντας το κρέας σε ψάρι και την Τρόικα σε Θεσμούς. 

Είχαμε έχουμε και θα έχουμε την κυβέρνηση που μας αξίζει.  




Παρασκευή 22 Μαΐου 2015

Σαν Παραμύθι.



Μια φορά και έναν καιρό σε ένα πανέμορφο-μνημονιακό νησί της χώρας ήρχε ένας Δήμαρχος. 

Γιόρτασε μάλιστα προχθές, όχι χθες Κωνσταντίνου και Ελένης αλλά την προηγούμενη μέρα, και ξεφάντωσε τόσο που το blog τον ξαναθυμήθηκε. 

Είχε παραλάβει νησί και δήμο, λεηλατημένα από τους προηγούμενους δημάρχους, αλλά και από την ναυαρχίδα των συστημικών Τραπεζών της χώρας. 

Στον αγώνα άντλησης ρευστότητας, και ψάχνοντας αγωνιωδώς για λύσεις ο σοφός άρχοντας αποφάσισε πως άριστη πηγή εσόδων θα μπορούσε να είναι ο επαναπροσδιορισμός και η σωστή καταμέτρηση του μεγέθους (τετραγωνικά) των κατοικιών και καταστημάτων του νησιού. 

Ήταν μια λύση σε απόλυτη αρμονία με την περιρέουσα ατμόσφαιρα στην χώρα. (Αρχή της εφαρμογής των κανόνων της Αγοράς: Είσαι μη νόμιμος; Πληρώνεις! Είσαι παράνομος; Πληρώνεις ακόμα περισσότερο) 

Ήταν λοιπόν μια απόφαση του εν λόγω Δημάρχου που υπήρξαν και θα υπάρξουν πολλοί να υποστηρίξουν ότι και νόμιμη, ήταν αλλά και κοινωνικά δίκαιη. 

Ακριβώς για αυτά τα τετραγωνικά (έστω και αν στο τέλος μετρήθηκαν και μπήκαν στον λογαριασμό και οι φωτισμένοι χώροι) που έχεις για αυτά θα πληρώσεις.     

Δυστυχώς όμως οι νησιώτες, χωριάτες στην πλειοψηφία τους, και χωρίς την καρτερικότητα, την υπομονή, το αίσθημα δικαίου και τον πολιτισμό που διακρίνει όλους εμάς τους υπόλοιπους, αντέδρασαν. 

Ορέ, ποιος είναι τούτος που θα ‘ρθει να μου μετρήσει το σπίτι μου;  

Στα νησιά δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι σαν τον Πρετεντέρη, την Τρέμη, τον Παπαχελά ή τον Θεοδωράκη. Το αντίθετο μάλιστα! 

Έτσι λοιπόν ο συγκεκριμένος Δήμαρχος αν και όπως υποστηρίζει «έδωσε την ψυχή του για το νησί» έπαψε εδώ και αρκετό καιρό να αποτελεί κεντρικό πρόσωπο, τουλάχιστον για την πολιτική σκηνή, του τόπου. 

Οι ίδιοι όμως χωριάτες, ναι ακριβώς οι ίδιοι, που αναρωτήθηκαν «ρε ποιος είναι τούτος» και έστειλαν χωρίς δισταγμό τον Δήμαρχο σπίτι του, αυτοί οι ίδιοι κάνουν ουρά έξω από τράπεζες και εφορίες για να πληρώσουν τα λύτρα της υποταγής

Τόσο μεγάλη διαφορά έχει η αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου από την αίθουσα του €κοινοβουλίου; 

Όσο πιο πολύ γονατίζεις, όσο πιο πολύ μικραίνεις τόσο πιο μεγάλοι θα σου φαίνονται οι Άλλοι.  


Τετάρτη 20 Μαΐου 2015

Και πληρώνω φόρους.



Πραγματικά απολαυστικό το post του analyst.gr, για την διαμάχη που έχει ξεσπάσει, όσον αφορά την υποχρεωτική χρήση ηλεκτρονικού χρήματος και για το τι είναι χρήμα. 

Αλήθεια πόσο δικό μας, πόσο περιουσία μας είναι το μονό-euro που υπάρχει αυτήν την στιγμή στην τσέπη μας και για να το αποκτήσουμε γλύψαμε τον προϊστάμενο, μείναμε 8-10-12 ώρες καθιστοί σε ένα γραφείο, εκτεθήκαμε στον ήλιο, στην βροχή, στο κρύο, και κάποιοι από εμάς με πιο ελαστική συνείδηση, παρανομήσαμε ηθικά ή νομικά, κλέψαμε ή σκοτώσαμε για να το αποκτήσουμε; 

Πόσο περιουσία μας είναι αυτό το μονό-euro; Πόσο μας ανήκει το αποτέλεσμα, της όποιας δουλείας υποχρεωθήκαμε, για να το αποκτήσουμε; 
 
Αν ξεκίνησα σήμερα το πρωί να πάω στο γραφείο, ας πούμε, είναι σίγουρο, άσχετα με το μεταφορικό μέσον που χρησιμοποίησα πως πλήρωσα έναν κάποιον φόρο. 

Φόρο πλήρωσα επίσης για την καρέκλα που κάθομαι. 

Πλήρωσα φόρο για το γραφείο, τον στυλό, το P.C. πλήρωσα για το χαρτί.

Πλήρωσα επίσης φόρο για το ασανσέρ, την πόρτα που έκλεισα πίσω μου, για την κλειδαριά της. Πλήρωσα φόρο για την τζαμαρία που δεν αφήνει τον αέρα να μπει, αλλά και για τον «κονσέρβα» αέρα του αιρκοντίσιον. 

Πλήρωσα φόρο για το κωλόχαρτο του Άδωνη αλλά και για το νερό, που τράβηξα μετά στο καζανάκι. 

Ίσως όμως δεν θυμάμαι αν πήρα απόδειξη για το σάντουιτς ζαμπόν τυρί που έφαγα για δεκατιανό.   

Αλλά μάλλον είναι σίγουρο πως ο γεωργός πλήρωσε φόρο για τον σπόρο και τα μηχανήματα που χρησιμοποίησε για το στάρι, και μετά είναι ο μύλος, ο φούρνος, οι ζωοτροφές που χρησιμοποιήθηκαν για να έχω εγώ το ζαμπόν και το τυρί, το σφαγείο, το τυροκομείο, ο μεταπωλητής, το φορτηγό που έφερε κοντά όλες αυτές τις εργασίες. 

Δεν μπορεί κάποιος από όλους αυτούς πλήρωσε τον οβολόν του στο κράτος για να μπορώ εγώ χωρίς ενοχές να απολαμβάνω το δεκατιανό μου. 

Πλήρωσα φόρο στο κράτος για το μήνυμα που έστειλα στην γυναίκα μου, για το τηλέφωνο που πήρα στον γιο, να του ευχηθώ καλή θητεία. 

Πλήρωσα φόρο για το δενδράκι που βρίσκεται απέναντι στο πάρκο, και για τα φάρμακα που θα πάρω, αν προλάβω και γεράσω.

 Πλήρωσα φόρο για να μπορώ να βλέπω τον Άδωνι στο χαζοκούτι. 

Το χρήμα έπαψε να είναι εργαλείο συναλλαγής. Είναι απλά ένα πολύ καλό εργαλείο συλλογής φόρων. 

Και τώρα θέλουν να το κάνουν και άυλο για να πατάξουν, υποτίθεται την φοροδιαφυγή. 

Το αποτέλεσμα της δικής μου δουλείας να το φυλάσσει, να το κρατάει άλλος. 

Και αυτός θα αποφασίζει πόσα χρειάζομαι, πόσο θα υποτιμήσει την εργασία μου. πόσα θα πάρει από το πορτοφόλι μου. 

Και πως βαφτίζουμε όλην αυτήν την ληστεία;
Φοροδιαφυγή! 

Ίσως και να μας βοηθούσε, αν ξέραμε… το όνομα του Νονού….


Φίλοι...