Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Αστυνομία ηθικής.




Πιστεύω πως κάθε ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος, θα ένοιωσε αηδία και αποτροπιασμό για το αποψινό (23/9/15) λιντσάρισμα του  @PORTAPORTA. (#PortaPorta )

Ο ηθικός φονταμενταλισμός στην πιο χυδαία μορφή του.
Ο Δημήτρης Καμμένος κατηγορήθηκε, και καταδικάστηκε για αντισημιτισμό και ομοφοβία

Δεν ξέρω για τον @PORTAPORTA αλλά σίγουρα ομοφοβική είναι η γυναίκα μου.
Κατά λάθος ένα βράδυ έβαλα από το αποσμητικό της και κοιμήθηκα στον καναπέ.
Σιχαινόταν, λέει να με ακουμπήσει, να με μυρίσει. 

Κατηγορήθηκε λοιπόν ο @PORTAPORTA και για αντισημιτισμό. 

Και δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς:
Αν ο Καμμένος κατηγορείται για αντισημιτισμό ο άνθρωπος που μόλις δέκα μέρες πριν, υποστήριξε ότι δεν ξέρει να υπάρχουν σύνορα στην θάλασσα γιατί πρέπει να κατηγορηθεί; 

Και πως θα έπρεπε να χαρακτηρισθούν όλοι όσοι μίλησαν για συνωστισμό στην Σμύρνη ή για την άριστη συνεργασία μεταξύ Ελλήνων και Οθωμανών στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας; 

Αλήθεια για το alter ego της κ. Ρεπούση στο Υπουργικό συμβούλιο ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έχει αντίρρηση; 

Τελικά κάποια γουρούνια είναι πιο ίσα από τα άλλα. 

Πάλι στον αντισημιτισμό.
Αν και άσπρισαν τα μαλλιά μου δεν έχω καταλάβει ακόμα ποιες λέξεις, ποιες σκέψεις, ποια συμπεράσματα ΑΠΑΓΟΡΕΥΩΝΤΑΙ στην προσπάθεια να μην χαρακτηρισθεί κάποιος αντισημίτης. 

Ξέρω ότι σε αρκετές πολιτισμένες χώρες απαγορεύεται και μάλιστα με ποινή φυλάκισης η άρνηση του ολοκαυτώματος κατά την διάρκεια του ΒΠΠ. 

Αντιλαμβάνομαι τον λόγο, αν και δεν καταλαβαίνω τον τρόπο σκέψης.
Ίσως το «οφθαλμός αντί οφθαλμού» έχει χρονικά αργήσει και δεν έχει προλάβει ακόμα να εγγραφεί σωστά στο  DNA

Το αντιλαμβάνομαι αλλά και πάλι το βλέπω μισό.
Αν αύριο πχ αρνηθώ την γενοκτονία των Ποντίων, θα πάρω έδρα στο Πανεπιστήμιο, μπορεί να γίνω και βουλευτής αλλά σίγουρα ΔΕΝ θα πάω φυλακή. 

Αλήθεια το κοινοβούλιο του κράτους του Ισραήλ έχει αναγνωρίσει την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης; 

Έχει σταθεί στο πλευρό της Ελλάδας στην απαίτηση για τις Γερμανικές αποζημιώσεις και  το κατοχικό δάνειο; 

Θα έπρεπε το κράτος του Ισραήλ να είχε στείλει έστω έναν παρατηρητή στις δίκες που έγιναν από Έλληνες πολίτες ενάντια στο Γερμανικό δημόσιο;
Και ας μην πει κάποιος πως το θέμα ήταν, είναι διμερές. Η Ιταλική Δημοκρατία έδωσε και άδεια αλλά και χώρο επί Ιταλικού εδάφους για να ακουσθούν οι απαιτήσεις των Ελλήνων πολιτών.

Έχει απαιτήσει η παγκοσμίως Εβραϊκή κοινότητα αποζημίωση έστω και ηθική για όσους Έλληνες Ρομά, αλλά και Ρομά από άλλες χώρες σφαγιάσθηκαν από τους Ναζί; Έστω ας έδινε το  know-how. 

Οι σχέσεις ανάμεσα σε κράτη, αλλά πιο πολύ ανάμεσα σε λαούς απαιτούν αλληλοσεβασμό, αλληλοβοήθεια και αλληλοκατανόηση. 

Κάτι τέτοιο δεν επιτυγχάνεται με καρατομήσεις Υπουργών ή με Αστυνομία Ηθικής. 

Μπορεί για λίγο ή για πολύ να σε φοβηθώ, αλλά ποτέ δεν θα σε σεβαστώ. 


Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Σεβασμός στον Λεβέντη.





Δεν ψήφισα Ε.Κ και δεν θα κρίνω πολιτικά τον κ. Λεβέντη.

Άλλωστε το πρόγραμμά του, αν υπάρχει, δεν θα διαφέρει και πολύ από αυτό των συστημικών κομμάτων: Άναρθρες κραυγές. 

Δεν μπορώ όμως να μην κοιτάξω με δέος τον Άνθρωπο Λεβέντη.
Τον γραφικό και τρελλό του πολιτικού μας συστήματος. 

Επί 20 και πλέον χρόνια «λουζόταν» ήττες και χλευασμό.
Για 20 ολάκερα χρόνια ερχόταν καθημερινά αντιμέτωπος με την αδιαφορία, την ήττα, την απαξίωση. 

Είχε όμως έναν στόχο και  δεν τον πρόδωσε ούτε για μια στιγμή.
Δεν ξέρω αν αξίζει να αναλωθεί η ζωή ενός ανθρώπου με τέτοιον τρόπο. 

Ξέρω όμως ότι προσπάθησε, προσπάθησε πιο πολύ από όσο μερικές φορές η ζωή μας δίνει το δικαίωμα και τελικά το σύμπαν συνωμότησε. 

Ίσως αυτός ο άνθρωπος να είναι καλό παράδειγμα για όλους εμάς της ήσσονος προσπάθειας και της γρήγορης απογοήτευσης. 

Όσο είναι, όσο θα είναι στην Βουλή, το blog δεν θα τον κρίνει πολιτικά.
Κέρδισε ένα είδος ασυλίας, την πλήρωσε ακριβά, αλλά την κέρδισε. 


Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015

Άνευ όρων και αμετάκλητα.




Σαββάτο βράδυ.
Παραμονή εκλογών. 

Και γράφω. Γράφω για να σβήσω ότι ψευδαίσθηση υπάρχει στο μυαλό μου. 

Αύριο (20/09/2015) με την ψήφο του, ο ελληνικός λαός, θα επικυρώσει το «άνευ όρων και αμετάκλητα» που η ελληνική Βουλή αναγνώρισε μόλις πριν ένα μήνα. 

Το 3ο μνημόνιο, με Τσίπρα, Μεϊμαράκη, ή με όποιον άλλον μπορείς να φανταστείς, θα είναι ο καθημερινός μας εφιάλτης για τα υπόλοιπα, αρκετά, χρόνια. 

Και ο αγαπημένος σου βουλευτής, αυτός που σε κοιτάζει στα μάτια ζητώντας την ψήφο σου, αυτός ο ίδιος με πόνο ψυχής φυσικά, θα ψηφίζει εφαρμοστικούς νόμους και περικοπές  

Μια Βουλή καθαρά μνημονιακή και μάλιστα με ορίζοντα 4ετίας.
Μια Βουλή καθαρά μνημονιακή,  με ξεδοντιασμένα συνδικάτα.  

Θυμάμαι χρόνια πριν το ΚΚΕ να μιλά για 5 κόμματα, 2 πολιτικές.
Ήλθε η ώρα να μιλήσουμε για 8-9 κόμματα, μία πολιτική. (ΤΙΝΑ)

Και είναι πραγματικά τρομακτικό να αντιλαμβάνεσαι πόσο εύκολα η πολιτική νομενκλατούρα της χώρας βρήκε κοινό βηματισμό. 

ΧΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠαΣοΚ και λοιποί, ΠΟΤΑΜΙ, Λεβέντης, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ επιτέλους αγωνίζονται για έναν κοινό σκοπό. 

Θα τολμούσα να βάλω στο ίδιο καλάθι και το ΛΑΕ αλλά δεν θα ήθελα να φανώ βάρβαρα ωμός, αν και δεν θα ήμουν πολύ μακριά από την αλήθεια.  

Η πολιτική ολιγαρχία της χώρας πετυχαίνει, με τις αυριανές εκλογές μια περισπούδαστη νίκη, και την ίδια στιγμή η χώρα περιέρχεται και επίσημα σε καθεστώς προτεκτοράτου.   

Είχε συμβεί το ίδιο πριν από 100 και κάτι χρόνια, αλλά τότε είχαμε βγει βαριά ηττημένοι από ένα πόλεμο. 

Σήμερα απλά οι Στρατηγοί άλλαξαν στρατόπεδο, και η χώρα έμεινε ακέφαλη.  

Το πολιτικό σύστημα αν και έσυρε την χώρα στην χειρότερη ήττα των τελευταίων 100 ετών ουσιαστικά παραμένει αλώβητο, αν όχι πιο ενδυναμωμένο.

Διέλυσε την χώρα, γελοιοποίησε την Δημοκρατία και ξεπούλησε χωρίς αιδώ τους κατοίκους της για να επιβιώσει. 

Και το πέτυχε. 

Όσοι ονειρευτήκαμε κάτι διαφορετικό, ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα και ας απολαύσουμε την ήττα μας. 

Άνευ όρων και αμετάκλητα.


Φίλοι...