Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

Είναι η εφαρμογή, ηλίθιε





Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Κ.Π.Καβάφης. 


Αν υπήρξε ένα «σημείο χωρίς επιστροφή» στην θητεία του σημερινού Πρωθυπουργού αυτό ήταν το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. 
Ήταν η μέρα που ο κ. Τσίπρας επέλεξε εργοδότη. 

Όσο σημαντική ήταν η 5η Ιουλίου άλλο τόσο σημαντική ήταν και η χθεσινή (21/1/16).
Ήταν σημαντική και σημείο χωρίς επιστροφή όσο για τον Πρωθυπουργό αλλά και για τον άνθρωπο Τσίπρα. 
Ο κ. Τσίπρας ευτέλισε τόσο την χώρα, όσο και την ζωή του. 
Και του το τόνισε ο Schäuble: «It's the implementantion, stupid (είναι η εφαρμογή, ηλίθιε)»


Είναι σύνηθες στα αφεντικά να «μαλώνουν» το υπηρετικό προσωπικό.
Ειδικά όταν υπάρχει έτοιμος και πρόθυμος αντικαταστάτης. 

Ο κ. Τσίπρας έλαβε ότι του άξιζε: Περιφρόνηση ακόμα και από όσους πιστά υπηρέτησε.


Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Αγροτικές κινητοποιήσεις.




Δεν έχω πάει ποτέ σε πολιτική συγκέντρωση.

Δεν πήγα ποτέ σε διαδήλωση.

Από μικρός μου φάνταζε βάρβαρη η Βαστίλη, όπως επίσης αγνοούσα και τις προθέσεις της Πρώτης Σειράς, των κάθε λογής κεφαλών.

Ο Κυρίαρχος Λαός να διαδηλώνει κάτω από το παράθυρο ενός Δημοσίου Υπαλλήλου;
Οξύμωρο.

Έκανα τις σκέψεις ακούγοντας έναν αγροτοσυνδικαλιστή να προετοιμάζει τον κόσμο για τις μελλοντικές κινήσεις των αγροτών.

Η πιο παραγωγική τάξη της χώρας απειλεί, ξανά, με κλείσιμο των δρόμων.

Τίποτε δεν έχει αλλάξει τα τελευταία 100 χρόνια!

Αλήθεια γιατί;

Αν όπως ισχυρίζεται ο εν λόγω κύριος, οι φόροι που η Τρόικα και συγκυβέρνηση ρίχνουν στον Έλληνα αγρότη είναι αβάσταχτοι, εκείνος έχει το ΠΡΟΪΟΝ.

Γιατί δεν προσαρμόζει την τιμή πώλησης σύμφωνα με το κόστος όπως όλοι οι επαγγελματίες, και να προσθέσει μετά ένα 100%;

Γιατί δεν διπλασιάζει-τριπλασιάζει την τιμή παραγωγού;

Γιατί δεν μετατρέπει το LT σάντουιτς, την πατάτα, το φασόλι,  σε είδος πολυτελείας;

Ας χορτάσει η Αθήνα με Τούρκικες τομάτες και Ολλανδικό μοσχάρι.

Όταν ο δάσκαλος, ο δικηγόρος, ο δημόσιος υπάλληλος απεργεί κλείνει το σχολείο, το δικαστήριο, η δημόσια υπηρεσία.

Γιατί να μην κλείσουν λοιπόν μανάβικα, χασάπικα, φούρνοι, λαϊκές, SM, λόγω έλλειψης φρέσκων προϊόντων;

Κανένα ελληνικό αγροτοκτηνοτροφικό προϊόν στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Αλλά επιλέξαμε να ξανακλείσουμε τους δρόμους.

Για να ξαναβγούν οι κεφαλές της διαδήλωσης στα μεγάλα κανάλια.

Ξαναζεστάνουμε τα τρακτέρ και θα ξαναζήσουμε άλλη μια μεγαλειώδη διαδήλωση.


Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

Αϊλάν.




Καθημερινές οι αναφορές για πνιγμένους μετανάστες στο Αιγαίο.

Το Ελληνικό Αρχιπέλαγος έχει πάψει προ πολλού να ανήκει στα, αριστερά, ψάρια του.

Έχει μετατραπεί σε απέραντο νεκροταφείο. Νεκροταφείο ανωνύμων Αγιάννηδων.

Και η «Αριστερή» κυβέρνηση της χώρας μη αντέχοντας το πολιτικό κόστος των χιλιάδων νεκρών, παρέδωσε (το Αιγαίο) στην ΕΕ στον ΟΗΕ και στις διάφορες ΜΚΟ.

Όμως αυτή η θάλασσα είναι μέρος της Ελληνικής επικράτειας και οι χιλιάδες νεκροί, είναι νεκροί στο σαλόνι του καθενός από εμάς.

Στην απέναντι ακτή, στην Τουρκία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, κάθε σταγόνα αίματος μετατρέπεται σε χρήμα για τους δουλέμπορους και κύρος για τον Σουλτάνο.

Βαμπίρ της ανθρωπότητας είχε χαρακτηρισθεί παλιότερα η Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά και η Δημοκρατία της Τουρκίας. Μάλλον της αξίζει ο τίτλος.

Και έτσι σήμερα, εν έτει 2016, η εν λόγω χώρα πετάει παιδιά από τον 4ο  όροφο και έχει το θράσος να κατηγορεί την πατρίδα μου για ανικανότητα και να ζητά λύτρα πάνω από 3 δις € ώστε να σταματήσει να το κάνει.

Και η «αριστερή» κυβέρνηση για άγνωστους λόγους, συνεχίζει το παραμύθι της φιλανθρωπίας και των κανόνων ηθικής.

Όμως θα μπορούσε να σταματήσει την σφαγή.

Ας δείξει τον ένοχο στην Οικουμένη και μετά ας διακόψει κάθε επικοινωνία με την εν λόγω χώρα.

Ξεκινώντας από την Λήμνο και για κάθε 2 μίλια να μπει ένα σκάφος του Λιμενικού ή του ΠΝ, μέχρι το Καστελόριζο.

Κάθε μετανάστης που εισέρχεται στα Ελληνικά χωρικά ύδατα να έχει την βοήθεια που η Ελληνική παράδοση και οι διεθνείς κανόνες απαιτούν.

Την ίδια στιγμή όμως θα πρέπει να κλείσει τα σύνορά της με την Τουρκία.

"Φρένο" στην κυκλοφορία εμπορευμάτων και ανθρώπων ανάμεσα στην ΕΕ και Τουρκία μέσω Ελλάδος.

Εμπάργκο στην χώρα των δουλεμπόρων μέχρι ο ΟΗΕ, η ΕΕ και η ίδια η Τουρκία σταματήσουν αυτό το εμπόριο θανάτου και βρουν μια λύση για όλους αυτούς τους δυστυχισμένους.

Εμπάργκο στην χώρα-βαμπίρ για να ησυχάσει κάποτε και η ψυχούλα του Αϊλάν.



Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

Κληρονομική Δημοκρατία.




Ο  πάνσοφος Λαός ξανα-μίλησε, και μάλιστα με ένα αρκετά σοβαρό ποσοστό του.
Ικανός, το υίδιον ενός δεινόσαυρου της πολιτικής. 

Λίγα χρόνια πιο πριν είχε, πάλι, πανηγυρίσει για άλλον έναν γυιό και ακόμα πιο πριν για έναν ανηψιό.    

Δημοκρατία της υωδίας*, ή απλά κληρονομική δημοκρατία; 

Ψηφίσαμε με απόλυτα συστημικό προσανατολισμό.
Θα μπορούσε κάποιος να αντιτάξει ότι οι εκλογές αφορούσαν το συντηρητικό κόμμα της χώρας και το αποτέλεσμα ήταν τόσο απογοητευτικό όσο και οι υποψήφιοι. 

Για ακόμα μια φορά οι ψηφοφόροι έβαλαν το χέρι τους στο πανέρι με τα σάπια φρούτα και διάλεξαν το πιο σάπιο.
Και δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί κάποιος για την απέχθεια, αν υπάρχει, του εκλογικού σώματος για την κληρονομική μοναρχία. 

Δεν είναι άγνωστος ο Κυριάκος.
Η χώρα, τούτος ο λαός, έχει νοιώσει καλά την δαγκωνιά του. 

Προβεβλημένο στέλεχος της κυβέρνησης Σαμαρά, της κυβέρνησης που όσο κανείς άλλος έκανε την υποτέλεια τρόπο σκέψης. 

Επιρρεπής σε «αμαρτωλές» σχέσεις, SIEMENS κλπ.  
Πιστός υπηρέτης της Τρόικα και ακόμα πιστότερος στην ιδέα της Ψωροκώσταινας. 

Αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος που μετέτρεψε την χώρα σε προτεκτοράτο. 

Και σήμερα αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Με την σύμφωνη γνώμη χιλιάδων πολιτών που έσπευσαν να δηλώσουν την υποταγή τους στο σύστημα. 

Δεν είναι καλό σημάδι η εκλογή Κυριάκου.
Και ακόμα χειρότερο οι χιλιάδες ψήφοι που την συνοδεύουν. 

Το σφράγισμα, το χάραγμα που άφησαν 2.000 χρόνια σκλαβιάς, σε τούτο τον λαό,  είναι ακόμα ευδιάκριτο όπως και το σύμπλεγμα κατωτερότητας  απέναντι στην «πολιτισμένη» Δύση. 

*Υωδία: ρυπαρότης, αχρειότης, αναισθησία, ηλιθιότης.

Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2016

Ένοχος.




Στο κατώφλι του νέου έτους και η ευχή για ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, φαντάζει προκλητικά ειρωνική. 

Σπίτια και μέγαρα άνοιξαν για να υποδεχθούν μπάντες, συμφωνικές και τρίγωνα.
Ακόμα και ο Ομπάμα δάκρυσε live,  ακούγοντας την  Aretha Franklin

Άπαντες αθώοι του αίματος. Άπαντες με το χαμόγελο και την ευχή στα χείλη.

Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος. 

Και μένω μόνος αντιμέτωπος με το παρελθόν, και τις Ερινύες.
Και μένω μόνος να αναρωτιέμαι: Τι έχασα, τί έχω, τι μου πρέπει. 

Και μένω μόνος, για να δηλώσω ΕΝΟΧΟΣ. 

Ένοχος που πίστεψα τον Κωστάκη, που χειροκρότησα τον Γιωργάκη, που ακολούθησα τον Αντωνάκη και στο τέλος αποδέχθηκα τα 30 αργύρια που έγραφαν επάνω «Αλέξης».

Ένοχος που παρέδωσα, (αμαχητί) πατρίδα, οικογένεια, όνειρα, αξιοπρέπεια σε άνομα χέρια.
Ένοχος που πίστεψα σε μεσσίες και σωτήρες. 

Ένοχος, γιατί αγνόησα το μέτρο που χαρακτήριζε την φυλή μου, στην προσπάθεια να συνταχθώ με τους μετρίους.

Ένοχος, που ζω την ζωή μου έχοντας ως πυξίδα την τηλέ-persona, με το νεκρό χαμόγελο.

Ένοχος που αποδέχθηκα να υποβαθμίσουν την δουλειά, την προσφορά, την αξιοπρέπειά μου. 

Ένοχος που δείχνω σεβασμό στους βιαστές της ζωής μου. 

Ένοχος, που θεώρησα πως ΕΓΩ είμαι ο αδύναμος.
Ένοχος.

Φίλοι...