Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Χωρίς ηθική.



Θα στενοχωρήσω  σήμερα πολλούς φίλους.
Και θα τους πικράνω γιατί θέλω να γράψω για το Ισραήλ και όχι για την σφαγή των Παλαιστινίων. 

Αλήθεια ποιός πιστεύετε πως θα είναι ο νικητής, άσχετα με το αποτέλεσμα, στην Παλαιστίνη; 

Δεν αναφέρομαι σε αυτό που ο καθένας από εμάς θεωρεί ηθικό, δίκαιο ή σωστό. 

Μιλάω για νικητή, ακόμα και στην περίπτωση που η Γάζα μαζί με την Δυτική Όχθη αναγνωρισθούν από τον ΟΗΕ ως ανεξάρτητα κράτη.
Μιλάω ακόμα και στην περίπτωση που το Ισραήλ καταδικασθεί ως εγκληματίας πολέμου. 

Δεν νομίζω κάποιος να διαφωνήσει ότι σε κάθε περίπτωση νικητής θα είναι το Ισραήλ. 

Κάποιοι εκεί κάτω χρησιμοποιούν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσον για να εδραιωθούν στην περιοχή.
Κάποιοι, και αναφέρομαι, στο κράτος του Ισραήλ, έκλεψαν αν θέλετε, ένα κομμάτι γης και αγωνίζονται χωρίς ηθική, αν αυτό θέλετε αλλά με νύχια και με δόντια για να στεριώσουν. 

Δυστυχώς για την ηθική, η Ιστορία θυμάται ΜΟΝΟ τους νικητές. 

Κανένας δεν θυμάται τους Σκύθες ή του Σαρμάτες, τους Τερές ή τους Βεσές.
Κανένας δεν κλαίει για τους Γελωνούς, Σαυρομάτες, Αριμασπούς, Πακτούς ή για τους Αρκτείους. 

Το Ισραήλ σκοτώνει, για κάποιους από εμάς, χωρίς αιδώ, για να κερδίσει ζωτικό χώρο. 

Και επειδή οι ηθικές αξίες στηρίζουν την θρησκεία αλλά η δύναμη τα έθνη και τα κράτη, σαν άνθρωπος δεν μπορώ παρά να καταδικάσω τις αποφάσεις που παίρνει η ηγεσία του κράτους του Ισραήλ. 

Όμως σαν υπήκοος ενός κράτους κάτω από οικονομική κατοχή, και χωρίς να ξέρω τι άλλο θα παρουσιαστεί στο μέλλον, ομολογώ ότι τους ζηλεύω. 

Αλήθεια πότε η πολιτική ηγεσία της χώρας μου χτύπησε την γροθιά στο τραπέζι όπως η ηγεσία του Ισραήλ; 

Πότε ήταν η τελευταία φορά που απαίτησε κάτι; 

Φτωχοί αλλά τίμιοι! Αυτό ήταν και είναι το ιδανικό της χώρας μου. 

Φτωχοί αλλά τίμιοι, και αλλάζουμε κάθε τρείς και λίγο κατακτητή ή προστάτη.

Πάντα αρκούμασταν στην μεγαθυμία των ισχυρών.
Ποτέ δεν ζητήσαμε, δεν απαιτήσαμε, δεν πολεμήσαμε για  τίποτε περισσότερο από ελεημοσύνη. 

Πάντα ο φτωχός συγγενής. 

Και όταν ακούω σήμερα (31/7/2014) αρκετούς να αναφέρονται χαιρέκακα στην Αργεντινή και στην χρεωκοπία της, νοιώθω πως τούτη δω η χώρα δεν της αξίζει να ζήσει. 

Απέδρασε ο αιχμάλωτος πολέμου για λίγο από το στρατόπεδο συγκέντρωσης, τον πιάσανε και οι άλλοι φυλακισμένοι χαίρονται για την ήττα του.

Κάποιος δημιουργεί με αίμα και θυσίες ένα μονοπάτι και αντί να προσέξεις τι κάνει, αντί να συμπαρασταθείς έστω και βουβά προσεύχεσαι και επιζητάς τον χαμό του.

Υπάρχουν λαοί που αναζητούν την νίκη με κάθε τρόπο, υπάρχουν κάποιοι άλλοι που αγωνίζονται ακόμα και αν τίποτε ξέρουν πως οι πιθανότητες είναι ελάχιστες.
Υπάρχουν και αυτοί που νοιώθουν πως τα κάγκελα του κλουβιού τους παρέχουν προστασία. 

Και ας μην μου μιλήσει κανένας για ηθική ή νομιμότητα.
Μην μου μιλήσει κανένας για ηθική ή για αξίες σε τούτον δω τον πλανήτη. 

Η ηθική είναι απλά μια δικαιολογία για τους αδυνάτους. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Φίλοι...