Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

32 νεκροί.



32 οι απώλειες, τις τελευταίες μέρες,  στον ακήρυκτο πόλεμο που μαίνεται εδώ και μήνες στο Ανατολικό Αιγαίο. 

Και οι τηλεοράσεις μιλάν για θύματα ναυαγίων. 
Χάσανε την αξία, χάσανε την έννοιά τους οι λέξεις. 

Φτάσαμε να ονομάζουμε ναυάγιο την βύθιση ενός σαπιοκάραβου με εκατοντάδες ψυχές πάνω του.
Δεν είναι ναυάγιο είναι ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ. 

Και ο άνθρωπος που τράβηξε την σκανδάλη, ο κατ’ εξοχήν δολοφόνος, πίνει τσάι στην απέναντι ακτή. 

Τσάι και μερικές φορές ουίσκι, γιατί τα λεφτά είναι πολλά. 

Πόσοι ταλαιπωρημένοι διέσχισαν το πέλαγος τούτο το καλοκαίρι; 300-500.000;   Χ 1000$ έκαστος, το κεφάλι που λένε, μας κάνουν κάπου 300 μύρρια και μάλιστα αφορολόγητα.   

Και υπάρχει κάποιος κύριος εκεί στην απέναντι ακτή που πετάει βρέφη από τον 4ο όροφο και άπαντες στον πολιτισμένο κόσμο έχουν την απαίτηση η χώρα μου να τα πιάνει στον αέρα. 

Και ο Σουλτάνος; Αυτός δεν ξέρει τίποτε. Εκατοντάδες φεύγουν καθημερινά οι σαμπρέλες από τις ακτές της γείτονος αλλά οι πάντες πιστεύουν πως είναι κρουαζιερόπλοια. Διακοπές προς τον θάνατο για χιλιάδες απελπισμένους. 

Τι κρίμα όμως.
Μαζί με την χώρα-βρυκόλακα των Βαλκανίων και η δική μου πατρίδα, έχει μερίδιο ευθύνης σε αυτήν την τραγωδία. 

Ήταν η δική μου χώρα που μισόκλεισε το μάτι σε όλους αυτούς τους κυνηγημένους, λέγοντας πως σαν ναυαγοί θα συναντούσαν λιγότερες δυσκολίες.

Και από την στιγμή που με ένα ναυάγιο θα άνοιγαν οι πόρτες της Ευρώπης εύκολα, κάποιος, μπορεί να καταλάβει την συνέχεια. 

Όμως με την θάλασσα δεν μπορείς να παίζεις.
Ειδικά όταν υπάρχουν στο σκάφος γυναίκες, παιδιά, βρέφη. 

Δεν μπορώ να ξέρω ποιος ή ποιοι είχαν αυτήν την ιδέα. 

Δεν είμαι σίγουρος αν θεωρεί πως απώλειες της τάξης του 1-2% είναι ανεκτές, με σκοπό η ιδεοληψία του να γίνει η επικρατούσα άποψη. 

Δεν μπορώ καν να ξέρω αν μέσα στον θρίαμβο που τον κυρίεψε είχε, έχει, τον χρόνο να αναλογιστεί για αυτά τα θύματα. 

Δεν είμαι καν σίγουρος αν πιστεύει πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. 

Αλλά το μόνο που γνωρίζω είναι πως κάθε ψυχή που χάνεται στο Αιγαίο είναι μοναδική και δεν γυρίζει πίσω


Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

Γιατί να μην εκποιηθούν;






Το Σάββατο (31/10/15) έρχεται, λέει, ο μποναμάς.
….Για τις Τράπεζες. 

15-16 δις ανέφεραν σαν νούμερο τα τηλεπαράθυρα.
15-16 δις; Μα τι είναι τα δισεκατομμύρια; Στραγάλια; 

Καλά Monopoly παίζουν; Στις πλάτες μας;
Για να προστατευτεί αυτήν την φορά, ποιος; 

Οι Ιερές Αγελάδες της οικονομίας; Οι 4 συστημικές τράπεζες;
220 και 15-16 και βλέπουμε ακόμα πόσα! 

Μα μόλις πέρυσι είχαν περάσει τα stress-test, και ήταν όλα καλά.
Το πιο υγιές τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης. Μετά πολλών επαίνων τα  stress-test

Και τι θα γίνει αν το ’16, το ’17 θέλουν και άλλα 10 ή 20 ψωροδισεκατομμύρια; 

Στον καπιταλισμό όταν μια εταιρεία δεν μπορεί να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της ΚΛΕΙΝΕΙ.
Αυτό σημαίνει καπιταλισμός.

Κλείνει και κινητή και ακίνητη περιουσία της ρευστοποιείται. 

Θα ενοχλήσει κανέναν αν στο κτήριο της Πλατείας Σολωμού μπει πωλητήριο για να ικανοποιηθούν οι καταθέτες της Εθνικής που μήνες τώρα έχει δημεύσει την περιουσία τους, τα χρήματά τους; 

Ή το κτήριο της ΙΟΝΙΚΗΣ στο καζίνο, που τόσο ξεδιάντροπα γράφει  ALPHA BANK

Οι λεγόμενες συστημικές Τράπεζες τα τελευταία 5 χρόνια είναι ένα βαρέλι δίχως πάτο που μέσα του πετάγονται δισεκατομμύρια από τον ιδρώτα και την αξιοπρέπεια του Ελληνικού λαού.

Γιατί να μην κλείσουν;
Ή θα πρέπει πρώτα να πάρουν το σπίτι μου ή την επιχείρησή μου;

Ας κλείσουν για να μπορέσουν να ανασάνουν χιλιάδες νοικοκυριά που με τόσο δόλο υπερχρεώθηκαν. 

Δεν μπορεί να υπάρχει σεισάχθεια μόνο για την ΝΔ και ΠαΣοΚ. (Έκλεισε-ξεπουλήθηκε η Αγροτική για να μην χρεωκοπήσουν ΝΔ και ΠαΣοΚ). 

Και όχι, να μην εξαγορασθούν από ένα άλλο ημεδαπό ή αλλοδαπό τραπεζικό συγκρότημα. 

Να κηρύξουν πτώχευση και κάθε καρέκλα, κάθε γραφείο, κάθε στυλό, (εκτός φυσικά από δάνεια φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων) να εκποιηθούν για να ικανοποιηθεί τούτος ο βασανισμένος λαός. 

Και να μην φοβάστε.    
Η φύση απεχθάνεται τα κενά. 

Μέσα σε λίγες μέρες αντικαταστάτες θα έχουν βρεθεί. 


Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Ο Ηλίας με την (α)νιάκαρα.



Η απρόσωπη πολιτεία ξέρει καλά να κρύβει τα λάθη της. 

Και τα κρύβει πίσω από ερμητικά κλειστές πόρτες ή δημιουργώντας γκέτο.
Τα κρύβει ζώντας την ζωή κάποιου άλλου μέσα από οθόνες 45 ιντσών. 

Τα κρύβει βρίσκοντας χαμόγελο, στο χαμόγελο της κυρίας που διαφημίζει οδοντόκρεμα, ή στην ευτυχία που νοιώθει καταναλώνοντας το αναψυκτικό της χαράς. 

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο στην επαρχία.
Εκεί όσο κλειστές και αν είναι οι πόρτες όλοι μα όλοι βλέπουν πεντακάθαρα. 

Και η κυρία της οδοντόκρεμας δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια ενοχλητική φιγούρα πριν το δελτίο καιρού.

Στην επαρχία δεν υπάρχει το καημένο το γεροντάκι του 2ου αλλά ο Ηλίας με την (α)νιάκαρα, και σίγουρα κάποιος από το τραπέζι τον ξέρει. 

Και γίνεται εφιάλτης όταν το τραπέζι αρχίζει να αντιλαμβάνεται πόσο δίκιο είχαν οι εθνοπατέρες όταν ανέφεραν πως όποιος δεν προσαρμόζεται χάνεται. 


Γιατί  τον Ηλία τον πρόδωσε η καρδιά του, όπως τον Πέτρο, όπως την Γιάννα.
Γιατί τα C130 της ΠΑ, για αεροδιακομιδές  πετάνε πιο συχνά στο νησί από ότι τα καλοκαιρινά τσάρτερς με  τουρίστες. 

Γιατί δεν περίμενες ποτέ σε έναν τόσο μικρό τόπο να υπάρχουν τόσοι πολλοί μη προσαρμόσιμοι. 

Και πως ο θάνατος, ο θάνατος από ανέχεια, από εξευτελισμό  θα είναι τόσο συχνός επισκέπτης.  


Φίλοι...