Ἐν κατακλεῖδι.

Νά ’μαστε πάλι ἐμεῖς ἐδῶ.

Με τον καθένα μας νά ἐπιδεικνύει με περηφάνια τις ἁλυσίδες του.

Το «ἀνάδελφον» ἔθνος ἡττήθηκε, λοιδορήθηκε, συκοφαντήθηκε, παραδόθηκε, καθυποτάχθηκε.

Μέχρι ποῦ ἀποδέχθηκε νά μήν χρησιμοποιεῖ κἄν την λέξη «ἔθνος».

Το γονίδιο του Ἐφιάλτη ἀποδείχθηκε πραγματικά ἰσχυρό.
Το ἰσχυρότερο.

Καί με την ἴδια λογική ποῦ κάποιοι, στό παρελθόν, εἶδαν το Ἑλληνικό πνεῦμα νά νικᾷ τις Ρωμαϊκές λεγεῶνες ἤ την «ἁρμονική συμβίωση» ἀπίστων καί Οθωμανών, με την ἴδια αὐτή λογική ψάχνουμε καί σήμερα ψιχία χρυσοῦ στό συσσίτιο ποῦ προσφέρεται ἀπό τους δεσμοφύλακες.

Το πειραματόζωο ἀποδείχθηκε βέλτιστη ἐπιλογή.

Χρειάστηκαν μόνο ἕξι χρόνια γιά νά ἀλλάξῃ η σημασία της λέξης «ὑποταγή» σε «κανονικότητα» ἀλλά στό τέλος λογική καί σωφροσύνη ἐπικράτησαν.

Ο «ἐξυπνότερος των Ἑλλήνων» συνεχίζει νά κρατᾶ το στέμμα του.
Ο ἀπόπατος της κοινωνίας συνεχιστές του ἔργου του.

Ἐπικαλούμενοι την «Δημοκρατία» δώσαμε περισσότερα δικαιώματα στόν Θύτη καί κανένα στό Θῦμα.

Ἀγνοήσαμε την Ἱστορία καί τα διδάγματα της. Ἀγνοήσαμε ὅσα, ὄχι μόνο τα μάτια ἀλλά καί οἱ πέντε αἰσθήσεις μας ἔλεγαν.

Φέραμε, με την δειλία καί την ἀπάθειά μας, την ἀνθρωπότητα ἕνα βῆμα πιό κοντά στό Οργουελικό της μέλλον: «Ἄν θέλεις ἕνα ὅραμα του μέλλοντος, φαντάσου μιά μπότα νά συντρίβει ἕνα ἀνθρώπινο πρόσωπο -για πάντα».

Κάναμε το αδιανόητο, καθημερινότητα.

Καί…ο ἀπό μηχανῆς Θεός, γιά ὅσους ἀκόμα εἷτε τον πιστεύουν ἢ τον περιμένουν, ποτέ του δέν ἀγάπησε την δειλία ἤ την ἀνηθικότητα, 

© HeadWaiter