Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015

Ποιος είναι ο ισχυρός;



Μια εικόνα, φωτογραφία, χίλιες λέξεις. 

Και ακόμα περισσότερες ανάλογα με την οπτική γωνία ή με το χρώμα των γυαλιών που φοράς. 

Ισχυρός ο κ Βαρουφάκης ή ο J. Dijsselbloem; 

Ποιος είχε ή και έχει το «πάνω χέρι» στην διαπραγμάτευση; 

Ας μείνουμε όμως στο σήμερα.
Ο κ. J. Dijsselbloem είναι σίγουρο ότι απέτυχε στην αποστολή του. 

Δεν ξέρω τι θα γίνει αύριο, αλλά σήμερα 30/1/15, επιστρέφει στις Βρυξέλλες με άδεια χέρια. 

Και είναι εκνευρισμένος!
Ο επαίτης αρνήθηκε τη ελεημοσύνη του, και μάλιστα μπροστά στις κάμερες. 

Αρνήθηκε τα χρήματα και απαίτησε σεβασμό. 

Και μάλιστα με αυτό το εκνευριστικό χαμόγελο του νέοι τσάρου της οικονομίας. 

Το ξέρει ο κ. Βαρουφάκης, έχει προειδοποιηθεί, «αν θέλω σε πατάω σαν κατσαρίδα!»  

Και όμως χαμογελάει και σε κοιτάζει στα μάτια κάτι που εσύ αποφεύγεις. 

Βαρουφάκης VS Dijsselbloem σημειώσατε 1



Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Από το ζιβάγκο στο σακβουαγιάζ και στο τζιν.



Χωρίς αμφιβολία ένα από τα post με τα λιγότερο «χτυπήματα» στο παρόν blog είναι το: «Δεν φταίει ο Άκης». (Όχι ότι τα υπόλοιπα αγκομαχούν, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.)

Δεν φταίει ο Άκης λοιπόν, και δεν φταίει, σύμφωνα με το blog, γιατί του δόθηκε Εξουσία με απίστευτη γενναιοδωρία. 

Ο Άκης βασίλευε και ο Λαός πανηγύριζε. 

Άθελα, αυτά μου ήλθαν στην σκέψη βλέποντας την νέα κυβέρνηση, την κυβέρνηση Τσίπρα, να ορκίζεται. 

Πρώτη φορά Αριστερά!
Μα μια στιγμή παιδιά, ο Ανδρέας του ΠΑΚ, ο Ανδρέας του 1981 ήταν πολύ ποιο αριστερός όχι μόνο από τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από το τότε, ενωμένο, ΚΚΕ. 

Δεν είναι στην πρόθεση του γράφοντος να συγκρίνει τον Αντρέα με τον Τσίπρα, όμως αυτή η αίσθηση του déjà vu, δεν θέλει να με αφήσει από χθες το βράδυ. 

Θυμάμαι την πίστη του Ανδρέα για το « η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», για «ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική» για τα «γκαρσόνια της Ευρώπης» τις ομηρικές του επιθέσεις ενάντια στην «σιδηρά Κυρία» της εποχής. 

Και άκουσα τα ίδια χθες βράδυ.
Άκουσα τον κ. Κοτζιά του ΥΠΕΞ, άκουσα και με αφάνταστη προσοχή τον κ. Βαρουφάκη του ΥΠΟΙΚ. 

Δεν γίνεται, δεν μπορώ να αμφισβητήσω, θα ήταν άλλωστε και μικροπρέπεια, μια κυβέρνηση από την δεύτερη κιόλας μέρα της θητείας της, όπως και δεν τολμούσα τότε, να αμφισβητήσω τις καλές προθέσεις του Ανδρέα. 

Και δεν μπορώ να ξέρω ακόμα, αν η σημερινή κυβέρνηση το πάει για τούμπα ή για κολοτούμπα.

Είναι σίγουρο πως η πλειοψηφία, το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας θα ήταν απόλυτα ευχαριστημένοι αν η νέα κυβέρνηση έδινε μια μικρή ή μεγάλη οικονομική ανάσα. 

Να ξαναχτίσουμε πάλι και σιγά-σιγά το χρυσό κλουβί που μας έχει υποσχεθεί η ΕΕ. 

Η Ευρώπη δεν άλλαξε, η αλλαγή της είναι και θα παραμείνει μια χίμαιρα.

Συνεχίζει και θα συνεχίσει όσο υπάρχει,  να είναι η Ευρώπη των τραπεζιτών, των μεταλλαγμένων, της TTIP και του περίεργου φασισμού που σιγά αλλά σταθερά την σκεπάζει.

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015

Πανωλεθρία.



Δεν μπορώ να πω ότι σήμερα το πρωί, μια μέρα μετά τις εκλογές της 25ης Ιαν, συνάντησα συννεφιασμένα πρόσωπα. 

Αυτό που είδα στις παρέες και στους φίλους, άσχετα με ότι είχαν ψηφίσει, είναι αυτό που λέμε «συγκρατημένη αισιοδοξία».

Όμως τα μεσημεριανά δελτία με επανάφεραν στην πραγματικότητα. 

Πύρρειος νίκη για τον ΣΥΡΙΖΑ, (ελπίζω ότι συμβεί στο μέλλον να με διαψεύσει) και πραγματική πανωλεθρία για τους καθαρά αντιμνημονικούς.

Η πλειονότητα των «παιδιών» της Μέρκελ ξανά στην Βουλή, και μάλιστα με διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό σταυρών. 

Οι κήρυκες της υποταγής, και του εξανδραποδισμού της ελληνικής κοινωνίας ξανά στην Βουλή και στις οθόνες. 

Και χωρίς μάλιστα να χάσουν ούτε χρόνο αλλά ούτε και θράσος άρχισαν να μιλούν για ελεγχόμενη ήττα. 

Οι πρώην ψηφοφόροι και οπαδοί του ΠαΣοΚ είχαν την τόλμη αλλά και την ευστροφία να το στείλουν κάπου εκεί στο 4%.

Ο κ. Βενιζέλος μάλιστα στην Θεσσαλονίκη «τιμήθηκε» με λιγότερες ψήφους από τον, ομολογουμένως αγωνιστή, κ. Λεβέντη. 

Ο κ. Καρατζαφέρης συνεργάτης του GAP αλλά και ιθύνων νους πίσω από την επιλογή Παπαδήμα, αρκέστηκε στον «πλούτο» της συμμετοχής. 

Το ίδιο συνέβη και με τον μπάρμπα-Φώτη.

Οι ψηφοφόροι της Ν.Δ, τουλάχιστον στην Αθήνα έκαναν την μεγάλη ανατροπή, και μάλιστα μέσα από τα σαλόνια τους. 
 
Όχι μόνο κράτησαν τον Σαμαρά σε ένα ποσοστό που ούτε ο ίδιος δεν θα τολμούσε να μυρίσει, αλλά και έφεραν τους υμνητές της ύβρεως ξανά στο προσκήνιο.  

Λες και αν δεν βάλουμε σταυρό σε τηλεπερσόνα θα βουλιάξει το MEGA.

Αποτυχία που βαραίνει αποκλειστικά όσους δεν πιστεύουν στην ιερότητα του μνημονίου. 

Και που κάνει το έργο του Πάνου Καμμένου και των ΑΝΕΛ ακόμα ποιο δύσκολο. 

Γιατί μαζί με τις όποιες κυβερνητικές ευθύνες θα επωμιστούν θα πρέπει να αγωνιστούν  ώστε, έστω και στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν, να έλθει η κάθαρση. 

Φίλοι...