Το να λες την αλήθεια είναι πράξη επαναστατική.

Δεν θα μπορούσε κανείς παρά μόνο να τον θαυμάσει.

Στα 92 ακόμα πιο τολμηρός, ακόμα πιο επαναστάτης από ότι στα νιάτα του.

Ο λόγος για τον Έλληνα Μίκη Θεοδωράκη.

Μέσα σε τριάντα λεπτά της ώρας, στην ομιλία του (συλλαλητήριο για την Μακεδονία 4/2/2018) αποδήμησε και ξεφτίλισε 8 χρόνια γεμάτα από υποκρισία και ψέμματα.

Από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε στο βήμα έδειξε τις διαθέσεις του.

Έδωσε στον εαυτό του και στους παρευρισκόμενους τον χαρακτηρισμό  του «φασίστα», «ρατσιστή», «τρομοκράτη», «αναρχικού», «τραμπούκου» και κράτησε τον χαρακτηρισμό «πατριώτες» για να τον αποδώσει στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και στα βαποράκια τους.

Είναι μια από εκείνες, τις λιγοστές ομολογουμένως, περιπτώσεις χειρισμού της Ελληνικής γλώσσας που το φτύσιμο είναι τόσο χοντρό που το υποκείμενο πραγματικά πιστεύει ότι βρέχει.

Πολλοί θεώρησαν και ακούστηκε αυτό, ότι ο λόγος του Μίκη στο Σύνταγμα ήταν λόγος «πατριωτικός», «Δεξιός».

Δεν θα συμφωνήσω.
Τον Μίκη πιο πολύ, ακόμα και από τα μνημόνια, ακόμα και από το «Μακεδονικό» τον πόνεσε η προδοσία της Αριστεράς.

Και το έδειξε αυτό όταν μίλησε για «αριστερόστροφο φασισμό».

«Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί»  είχε πει ο Χριστός απευθυνόμενος στην θρησκευτική ελίτ της εποχής του, και ήταν η φράση που Τον έστειλε στον σταυρό.

Τον ίδιο σταυρό αντιμετωπίζει και σήμερα ο Μίκης από τους: « υποκριταί, διότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και του πινακίου, έσωθεν όμως γέμουσιν εξ αρπαγής και ακρασίας.»

Ο Μίκης είπε αλήθειες. Αλήθειες που πόνεσαν την επίσημη Αριστερά, την αριστερόστροφη.

Την Αριστερά της προδοσίας, της υποκρισίας, των μνημονίων, της απόλυτης υποταγής.

Στα 92 του ο Μίκης είναι ο απόλυτος επαναστάτης, γιατί όπως είχε τονίσει και ο Όργουελ:

«Σε μια εποχή παγκόσμιου ψεύδους, το να λες την αλήθεια είναι μια πράξη επαναστατική.»

© HeadWaiter.