Από το 1974 μέχρι σήμερα δεν θυμάμαι (μπορεί να είμαι και λάθος) κανένα κυβερνητικό σχήμα να ολοκλήρωσε την 4ετή θητεία του.
Το σημερινό όμως, Σαμαρά-Βενιζέλου, δείχνει να έχει αρκετές πιθανότητες για να σπάσει αυτήν την παράδοση.
Και οι λόγοι είναι πολλοί, με νομίζω, δύο τους ποιο σημαντικούς.
Α’. Η γνωστή απέχθεια της ΕΕ σε εκλογές και δημοψηφίσματα. Όπου κάτι τέτοιο έγινε, είτε για το λεγόμενο Ευρωσύνταγμα, είτε για το euro, οι απαντήσεις των λαών της Ευρώπης ήταν αρνητικές.
Β’. Οι δανειστές μας έχουν επενδύσει χρόνο και αρκετό χρήμα στην υπόθεση της Ελλάδος. Δεν θα ήταν ιδιαίτερα βολικό για αυτούς να συμβεί κάποιο εκλογικό ατύχημα.
Έτσι λοιπόν αν δεν είναι σίγουροι ότι έχει ωριμάσει και συνετιστεί αρκετά το μελλοντικό σχήμα δεν έχουν κανένα λόγο να παραχωρήσουν τέτοιου είδους πολυτέλειες στο προτεκτοράτο.
Σε μια τέτοια περίπτωση προέχει η με κάθε τρόπο ενίσχυση και ενδυνάμωση του σημερινού σχήματος, αυτό δηλαδή των Σαμαρά-Βενιζέλου.
Μέρος αυτής της προσπάθειας είναι και το ξεδόντιασμα των «χρήσιμων ηλιθίων» του μορφώματος της Χρυσής Αυγής.
Με τον ίδιο τρόπο που το κουνάβι δαγκώνει και κόβει το πόδι του για να ξεφύγει από το δόκανο, έτσι και η μνημονιακή κυβέρνηση απέκοψε ένα κομμάτι της για να μπορέσει να συνεχίσει το έργο της σε μια ομολογουμένως δύσκολη περίοδο με πολλές αντιδράσεις.
Έτσι λοιπόν το success story του Σεπτεμβρίου αντικατεστάθη από την εικόνα των σιδηροδέσμιων Μιχαλολιάκου και Κατσιδιάρη.
Χρήσιμοι ηλίθιοι μέχρι την τελευταία στιγμή.
Γιατί όσο και να βλέπω ΣΚΑΪ ή MEGA ( το λεγόμενο ΔΤ έχει μπει στην λίστα των ενοχλητικών καναλιών στην τηλεόρασή μου) όσο λοιπόν και να βλέπω τα μνημονιακά κανάλια, κανένας δεν μπορεί να με πείσει για την αγάπη προς την Δημοκρατία του Σαμαρά ή την προσήλωση του Βενιζέλου στην Δικαιοσύνη.
Εκτελούν απλά εντολές σε μια χώρα με μειωμένα κυριαρχικά δικαιώματα.
Ο Ναζισμός δεν πεθαίνει ποτέ από μαχαίρι φασίστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου