Από το Κουτί της Πανδώρας, 22 Απριλίου 2013:
«Ο κ. Κολλάτος συνελήφθη στην οικία του, ανήμερα της μαύρης επετείου της 21ης Απριλίου, με τη διαδικασία του αυτόφωρου, αναγκάστηκε να διανυκτερεύσει στη ΓΑΔΑ σαν κοινός εγκληματίας σε ένα κελί όπου επικρατούσε δριμύ ψύχος, να τραβηχτούν φωτογραφίες του από το Εγκληματολογικό και να είναι υποχρεωμένος να περάσει από δίκη την προσεχή Πέμπτη. Κι όλα αυτά προκειμένου να αποδείξει ότι δεν ανάρτησε την ελληνική σημαία αιματοβαμμένη και δίπλα της τη σβάστικα και τον Αδόλφο Χίτλερ για να εκδηλώσει μίσος ή περιφρόνηση γι’ αυτή, όπως απαιτεί το άρθρο 181 του Ποινικού Κώδικα βάσει του οποίου απειλείται ο κ. Κολλάτος με φυλάκιση έως δύο ετών, κι ότι το πανό με τη γερμανική σημαία, την Ανγκελα Μέρκελ και το μήνυμα «Απρίλιος 2013, οι Γερμανοί είναι στην Αθήνα, κοιμόμαστε» δεν προσβάλλει σύμβολα του ελληνικού κράτους.»
ΔημήτρηςΚολλάτος: Ένας εκκεντρικός, για πολλούς, πολίτης τούτης δω της χώρας και για το κατεστημένο ο τρελός του χωριού.
Συνελήφθη δυο φορές, από την κυβέρνηση του μνημονίου επειδή αμφισβήτησε την ηθική των κατακτητών.
Αλλά ο τρελός του χωριού είναι μόνος.
Κανένας από εμάς δεν τόλμησε να τον μιμηθεί, κανένας δεν περίμενε έξω από το δικαστήριο.
Είναι αυτός ο τρελός και εμείς οι συνετοί!
Εμείς οι φρόνιμοι, που δεν τολμάμε ούτε καν την ελληνική σημαία να υψώσουμε στο μπαλκόνι μας, μήπως και η «πνευματική» ελίτ της χώρας, μας αποκαλέσει εθνικιστές.
Τέτοια κίνηση τέτοιας μορφής αντίσταση, χωρίς, έστω την κρυφή ευλογία ενός κόμματος δεν νοείται.
Πέτυχαν να υπερτονίσουν κάποιες διαφορές για να κυβερνούν απροβλημάτιστα.
Γίναμε επαναστάτες του καναπέ.
Δεν έχουμε γνώμη.
Η τηλεόραση σκέφτεται και αποφασίζει για εμάς.
Από εκεί θα μάθουμε τι θα φορέσουμε, τι θα φάμε, που θα βγούμε, πως θα βγούμε, πως θα περπατήσουμε, και φυσικά τονκαταλληλότερο για να μας κυβερνήσει.
Δεν τολμάμε να διαμαρτυρηθούμε ακόμα και όταν εγκαταλείπουμε την χώρα, ξεχνώντας σε ποιους την αφήνουμε.
Ηττηθήκαμε.
Ηττηθήκαμε και αποδεχτήκαμε την ήττα χωρίς να δώσουμε μάχη.
Δώσαμε κάποιες μάχες, αλλά ήταν για άλλους. Για τα κόμματα, τους συνδικαλιστές, την τηλεόραση, αλλά όχι για εμάς, όχι για τούτη την χώρα.
Προδοθήκαμε και μάλιστα προδοθήκαμε οικτρά.
Αλλά εκεί σταματήσαμε. Σταματήσαμε την στιγμή που έπρεπε να στυλώσουμε τα πόδια. Ξεχάσαμε ότι αρχίζοντας να υποχωρείς σύντομα θα φτάσεις στον γκρεμό.
Και έτσι ήλθε η ήττα. Έτσι ήλθε η υποδούλωση.
Και δεν τολμάμε ποια να σηκώσουμε κεφάλι.
Η ήττα του γείτονα, του συναδέλφου έγινε δικιά μας. Αδυναμία, φοβία, ήττα.
Και σταματήσαμε να αντιδρούμε. Γίναμε συνετοί.
Πουλήσαμε την αξιοπρέπειά μας για ένα παχνί.
Και αφήσαμε μόνο του τον τρελό.
Εμείς τα 10.000.000 συνετοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου